vers van de pers......
De (eenmalige) terugkeer van Wouter Sinas als columnist voor De Spartaan over doorzettingskracht!
De waarde van dit motto heeft zich de afgelopen weken nog maar eens meermaals bewezen. Het mooiste voorbeeld (en dat is ook, waarom ik dit verhaal hier neerpen) is natuurlijk die goede ouwe Schniedemakker. Ook bekend als Schniedemans, Vinnie S., Vinnie van Schniedewind, maar officieel (naar het schijnt) Vincent Schniedewind. U kent hem wel…, die jongen die al bijna 25 jaar (sic) zijn sprintjes trekt hier, op Sportpark Ter Specke.
Graag deel ik hier een anekdote met u uit het voorjaar van 2000 (dat is inderdaad best lang geleden):
Op een bewolkte zondagmiddag in Hoorn zou ik mijn rentree maken op de 400m. Ik was toen Ajunior en kneep hem behoorlijk. Als laatstejaars B-junior had ik nipt onder de 54s gelopen en vervolgens had ik me uitgeroepen tot 400 meterloper. Na een goede winter trainen, moest ik door een pijntje de eerste wedstrijden missen... op zich prima. Ware het niet, dat de bewuste Vinnie S, ondertussen zelf laatstejaars B-junior, in de tussentijd “eventjes” 52.48 had gelopen. Daar ging mijn “400m belofte”-status. Gelukkig zat het mee die dag in Hoorn en liep ik met 51.97 een mooi pr. Maar dat Vinnie S. een “400m belofte” genoemd kon worden, was duidelijk. In het zelfde jaar liep hij overigens ook 11.60 op de 100m.
Fast-forward nu naar 2013. In de tussenliggende jaren heeft Ventje Schniedemans blessures gehad… veel blessures gehad. Telkens wanneer hij na revalidatie en een goede periode stevig trainen terug in vorm kwam en in de buurt kwam van zijn ‘oude’ niveau, klaar om een nieuwe stap omhoog te maken… kwam er een nieuwe blessure. Maar Vinnie S. gaf niet op. Hij vond het namelijk veel te leuk om te trainen. Dus 13 jaar lang hield hij vol. In de tussentijd zag hij mij als trainingsmaatje 48.64 lopen op de 400m, maar voor hem zelf... tegenslag na tegenslag, beperkte progressie. Voor het baanseizoen van 2013 stonden zijn pr’s al bijna 10 jaar: 100m 11.42 (2001), 200m 22.83 (2003), 400m 50.35 (2003). Toch bleef hij het proberen. Iedereen vroeg zich af waarom. Weddenschappen werden afgesloten om te voorspellen hoe lang het nog zou duren, voor hij weer met een blessure aan de kant zou staan. Het maakt hem weinig uit. Hij kent zijn lot en weet hoe te genieten van de sport op de momenten, dat hij wel blessurevrij is. Natuurlijk die herhaaldelijke blessures zijn geen lolletjes, maar dat is toch geen reden om te stoppen …
Dat jaar weet Vinnie 7.0 dan eindelijk Vinnie 1.0 en 2.0 te verslaan. Hij komt tot 11.40 op de 100m en 50.04 op de 400m. Geen grote verbeteringen wellicht, maar na 10 jaar is de grootte van de verbetering niet relevant. Eind 2013 had onze Schniedemakker er mee kunnen ophouden. Eindelijk die oude tijden verbeterd… wat wil je nog meer? Nou gewoon lekker door blijven gaan… (en wat te denken van de 50 seconden grens?). Vinnie 7.0 traint lekker door. En krijgt als verwacht dan toch weer een pijntje voor de 1e competitiewedstrijd van 2014. Maar hij geeft niet op, herstelt en gaat door. En hij is beter dan ooit… in de afgelopen weken loopt hij 11.29, 22.73 en 49.83. Vinnie bedankt voor je doorzettingsvermogen!
De waarde van dit motto heeft zich de afgelopen weken nog maar eens meermaals bewezen. Het mooiste voorbeeld (en dat is ook, waarom ik dit verhaal hier neerpen) is natuurlijk die goede ouwe Schniedemakker. Ook bekend als Schniedemans, Vinnie S., Vinnie van Schniedewind, maar officieel (naar het schijnt) Vincent Schniedewind. U kent hem wel…, die jongen die al bijna 25 jaar (sic) zijn sprintjes trekt hier, op Sportpark Ter Specke.
Graag deel ik hier een anekdote met u uit het voorjaar van 2000 (dat is inderdaad best lang geleden):
Op een bewolkte zondagmiddag in Hoorn zou ik mijn rentree maken op de 400m. Ik was toen Ajunior en kneep hem behoorlijk. Als laatstejaars B-junior had ik nipt onder de 54s gelopen en vervolgens had ik me uitgeroepen tot 400 meterloper. Na een goede winter trainen, moest ik door een pijntje de eerste wedstrijden missen... op zich prima. Ware het niet, dat de bewuste Vinnie S, ondertussen zelf laatstejaars B-junior, in de tussentijd “eventjes” 52.48 had gelopen. Daar ging mijn “400m belofte”-status. Gelukkig zat het mee die dag in Hoorn en liep ik met 51.97 een mooi pr. Maar dat Vinnie S. een “400m belofte” genoemd kon worden, was duidelijk. In het zelfde jaar liep hij overigens ook 11.60 op de 100m.
Fast-forward nu naar 2013. In de tussenliggende jaren heeft Ventje Schniedemans blessures gehad… veel blessures gehad. Telkens wanneer hij na revalidatie en een goede periode stevig trainen terug in vorm kwam en in de buurt kwam van zijn ‘oude’ niveau, klaar om een nieuwe stap omhoog te maken… kwam er een nieuwe blessure. Maar Vinnie S. gaf niet op. Hij vond het namelijk veel te leuk om te trainen. Dus 13 jaar lang hield hij vol. In de tussentijd zag hij mij als trainingsmaatje 48.64 lopen op de 400m, maar voor hem zelf... tegenslag na tegenslag, beperkte progressie. Voor het baanseizoen van 2013 stonden zijn pr’s al bijna 10 jaar: 100m 11.42 (2001), 200m 22.83 (2003), 400m 50.35 (2003). Toch bleef hij het proberen. Iedereen vroeg zich af waarom. Weddenschappen werden afgesloten om te voorspellen hoe lang het nog zou duren, voor hij weer met een blessure aan de kant zou staan. Het maakt hem weinig uit. Hij kent zijn lot en weet hoe te genieten van de sport op de momenten, dat hij wel blessurevrij is. Natuurlijk die herhaaldelijke blessures zijn geen lolletjes, maar dat is toch geen reden om te stoppen …
Dat jaar weet Vinnie 7.0 dan eindelijk Vinnie 1.0 en 2.0 te verslaan. Hij komt tot 11.40 op de 100m en 50.04 op de 400m. Geen grote verbeteringen wellicht, maar na 10 jaar is de grootte van de verbetering niet relevant. Eind 2013 had onze Schniedemakker er mee kunnen ophouden. Eindelijk die oude tijden verbeterd… wat wil je nog meer? Nou gewoon lekker door blijven gaan… (en wat te denken van de 50 seconden grens?). Vinnie 7.0 traint lekker door. En krijgt als verwacht dan toch weer een pijntje voor de 1e competitiewedstrijd van 2014. Maar hij geeft niet op, herstelt en gaat door. En hij is beter dan ooit… in de afgelopen weken loopt hij 11.29, 22.73 en 49.83. Vinnie bedankt voor je doorzettingsvermogen!
Moraal van het verhaal voor wie wel eens een tegenslagje te verwerken heeft:
If you want to beat most people… just don’t quit.*
Wouter SINAS
Comments