het was prachtig

foto (c)Frank Voorham

Het is prachtig.
Prachtig weerzien met Overveen ook.

Rustig in het groen, de spoorlijn naar Zandvoort kleurt zelfs groen tussen de rails en ook de bomen langs de Korte Zijlweg/Brouwerskolkweg zijn prachtig groen.

De neogotische Rooms-katholieke kerk (1856) en bijhorende pastorie staan in de schaduw. Ik denk aan de tijd dat de pastorie nog jeugdherberg was. Bij de eerste testdag overnachtte ik daar om op tijd bij het eerste testonderdeel in het Stoopsbad te kunnen zijn. Ik voel nu een zelfde soort spanning.

Bij de bushalte Ramplaan zie ik mijn oud klasgenoot Eric Vis Dieperink staan. Hij is de eerste in een lange rij studiegenoten die ik op deze gedenkwaardige zaterdagmiddag van 9 Juni 2108 ga treffen. Het is ook de dag dat ik al weer 12 jaar getrouwd ben met Diana. Dubbel feest. De organisatie heeft de toegangspoort voorzien van een spandoek en de nederlandse driekleur wappert. Ik kan de spanning van de testdagen zo oproepen net als het gevoel van de eerste schooldag. Veel te vroeg natuurlijk en de eetlokalen nog niet open. Nu ben ik ook ruim voor vijf uur aanwezig maar zeker niet bij de eerste 25!!!

De oprijlaan loop ik samen op met Erik terwijl we al toeterend worden ingehaald door deze en gene. 1979! waar is de tijd gebleven.

De tussenliggende is verdwenen als sneeuw voor de zon. Allemaal glimmende hoofden, pretoogjes en ook tranen. Tranen van ontroering. Het weerzien na veertig jaar is emotioneel. Ik zie uit mijn klas direct Joy St Jago. Hij is mooi oud aan het worden. Toen was hij iets ouder dan het gemiddelde in onze klas. Hij was blijven zitten net als Hans Woldering (niet aanwezig) en Rob van de Vegt (de man van de tasjes, T-shirts en stickers met het logo: de discuswerper op de contouren van Nederland). Anatomie was lastig maar de benamingen in Latijn waren voor Joy een makkie omdat hij ook Spaans sprak. Samen gingen we in 1980 naar het WK schaatsen kijken in Heerenveen. We trokken bekijks want een Antilliaan (Bonaire) bij de Hollandse sport bij uitstek was uniek.

Hij voetbalde toen onder Jaap Doornbos. Jaap (84 jaar) zit nu op een stoel de boel te observeren. Groningers onder elkaar herken ik dat wel. Jaap is oud, zegt niet veel maar geniet met volle teugen. Hij was de eerste die me ooit Ge noemde. Kees van Bommel van Vloten uit Hellum, mijn atletiekmaatje van AV De Woldstreek, is er waarempel ook. Net als Jaap Wals uit Loppersum afkomstig en ook Yvonne Bruining met noordelijke wortels is er.

Een feest der herkenning. Uit mijn klas ook Yvonne de Vries de jonge spring in het veld, turnen net als Nico Stoter. Dus komt her verhaal langs dat hij in de zomer buiten ging trainen maar dan wel eerst met het paard op zijn schouders uit de sportzaal zeulde voor hij in de zon kon voltigeren. Ook twee dames die het zwaar hadden in het eerste jaar met alle praktijk zijn van de partij: Sylvia Maas en Daphne Reinderts. De meiden werden geacht alles op de zelfde intensiteit mee te doen als de jongens. Het enige afwijkende was een uurtje extra jazz dans olv Gerrie Hoogland als wij van Ruud Vos boksles kregen. Bont en blauw kwam ik soms in het weekend thuis. Als atleet geen direct contact gewend dus judo, boksen en alle low kicks en klappen van de full contact karate clan (broers scharrenberg, bart de bruin, jan diroe en ook bram vrolijk) gingen elke dag door. Ook van Ronald Vetter maar die wilde de wilde haren uit die tijd achter zich laten. Ronald laat verstek gaan jammer genoeg en ik moet ettelijke keren uitleggen hoe het met Anouk Vetter en Nadine Broersen ging in Rio de Janeiro. Ronald met zijn dochter en ik als inval coach kracht voor Ronald met Nadine. Ook Leo Pietjouw is er jammer genoeg niet. Hij is een van een tiental die in het buitenland woont/werkt. Leo zit al jaren in Italie.

“We willen even met een mooie man op de foto” zeggen ze. Ik kijk om want deze prachtige vrouwen waren voor mij onbereikbaar dacht ik. Toen zeker. Nu blijkt het dat ze mij op afstand vonden en zo wijs. Ik moet lachen want ik was een onzeker mannetje tussen al die sporttoppers. Een goede alles kunner en zeker geen uitblinker. Een flink aantal blijkt mij te stil volgen op sociale media. "Je bent niks verandert" hoor ik meerdere keren. Dat is dan misschien mijn gezicht innerlijk is er door de lessen CIOS heel veel verandert. De lessen over vakconcepten, het filosoferen over spelidee, de lessen massage, STKA en de keuze vakken SBAW/OBAW, man, man, wat een impact heeft dat gehad. Mannen die wat uitdijen, vrouwen met ander kapsel en haarkleur het is moeilijk om iedereen direct te plaatsen. Eerder dit jaar trof ik Hans Schoelink al in Stad waar we op steenworp afstand van elkaar wonen. we pakken de draad naadloos op met verhalen over onze CIOS-tijd.

Ben Verkerke (77) memoreert in zijn speech natuurlijk dat 1979 het startjaar was met vrouwen. Jammer genoeg benoemt hij niet de problemen die het opleverde in de omgang tussen de sexen. De over het algemeen oudere mannelijke studenten en de zeer jonge vrouwelijke. Of hoe een aantal docenten zich gedroeg. Zeker niet voorbeeldig op de jaarlijkse hoogtepunten als landkamp, waterkamp en ski kamp….. De aanwezige docenten Wiebe, Martine, Ron, Ben, Jaap, Wil en Mart krijgen van alle kanten te horen hoezeer ze hebben bij gedragen in waar we nu staan. CIOS-sers als werker in de sport. Maar ook vaardigheden die van pas komen als ondernemer in allerlei facetten. Er zijn directeuren, managers  en eigenaren van allerlei formaat. Maar ook opleiders in vakgebieden die maar zijdelings met sport te maken hebben. Ik wissel met o.a. Maribel gegevens uit en wil meer weten van Linda en haar organisatie op Mallorca.

Ook nu kwam ik er weer achter dat ik soms in een parallel universum leefde. Sporten, trainen, eten, slapen en leren. Ik had geen tijd en geld voor uitspattingen en uitgaan. Heb ik dat gemist. Nee geen seconde. Daarovor was de tijd veel te mooi op de Zeeweg, de Appolohal, Bijeneshal, het Stoops, (Jaap)Nauwelaerts en natuurlijk Duinlust (sinds 1948 stond er dan altijd). Als we rondkijken in het hoofdgebouw komen ook de namen van het onderwijs ondersteunend personeel voorbij: Ans, Tineke, Aad, Claus, Carla, Tedje en Guus en Willem maar ook Jopie Reino! Wat een verhalen. Ook weer stil staan bij het feit dat er zal zoveel zijn overleden. Dat er diverse kampen met lichamelijke klachten, problemen en ziekte. Ik geef Rolf een extra knuffel, zijn vrouw is nog maar kort geleden overleden en dan nu deze emotie-douche en terug in de tijd.

De prachtige docentenkamer waar ik menige vergadering had in een later leven met oa Paul Lammers en Ronald Vetter toen we docent waren maar eerder met de VCO als onderafdeling van de FCN. Samen ook met Joost Hazes waar ik mee afspreek om Strenght Conditioning trends door te nemen. Ook andere losvaste afspraken worden gemaakt. In ieder geval met het OBAW groepje en direct met de ouwe hap…

We gaan op de fiets naar 'De Stinkende Emmer' met jaargang 79: Robert Groenweg, Aart Korenhof, Martin de Ridder, Rolf Hogestijn, Raymond Rooijers, Bram Vrolijk, Peter Hartman, Paul Bleeker en Joop Hoornweg (hij tovert de afsluitende foto van het kanokamp uit de binnenzak waar we allemaal opstaan!!!).

We doen nog 1 biertje en klinken op de toekomst.

Wat begon met een ideetje van Menno (waar ik op aan haakte tijdens Eurosonic en waar we het niet alleen hadden over muziek en optredens maar vooral over wat het CIOS ons heeft gebracht) is dankzij de inzet van een aantal een onvergetelijk moment geworden. Onderdeel van onze eigen sporthistorie.

Het was prachtig.