IM Karenbeld

 Woensdag 16 december 2020 is Arend Karenbeld overleden

 

Een duik in het verleden. In alfabetische volgorde eerst maar even de namen: AVG, Brunhilde, GVAV Rapiditas, Nurmi, Olympia en Pegasus. Roemruchte namen uit Groningen. Toen mijn eerste trainer: Jaap Smit, de sprinter, nog junior was bij GVAV liep Arend Karenbeld naast 100-200 ook wel een(s) 400 meter. “..De Pegasaan Arend Karenbeld scheen op de 400 meter niet verder te komen dan een 4^e plaats maar door een prachtige eindsprint passeerde hij tenslotte nog twee tegenstanders, om met miniem verschil van winnaar, de Duitse international Helmuth Janz te verliezen..”, zo schreef het Nieuwsblad van het Noorden op 7 september 1959 over een wedstrijd in Oldenburg.

 

Karenbeld wint zilver (49.1) op de 400 meter NK 1958 op de Nenijto baan. (bron: atletiekhistorici.nl)

 

Pegasaan uit Deventer wel te verstaan. Want de man die uitgroeide tot een iconische trainer in de Nederlandse atletiek kwam naar het Noorden als ALO student in de jaren ’50. Daar liep hij op sintels onder de elf seconden en een 21.8 op de dubbele afstand. Met die tijden was hij subtopper. Later groeide hij uit tot de een trainer met internationale faam met Olympisch medaille winnar en Europees kampioen Gerard Nijboer. Nijboer die met de schema’s werkte die door Karenbeld in zones naar intensiteit waren ingedeeld en zodoende aan zijn inhoud werkte. Bij Daventria uit Deventer (was hij meer dan 65 jaar lid) waar hij ook Roelof Veld onder zijn hoede had en aan de basis stond van de meerkamp carriere van Tineke Hidding voor hij naar Haren verhuisde. 

 

Zolang als ik rondloop in de atletiek kom ik Karenbeld tegen. Als trainer, als vader, als supporter en als liefhebber.

 

Karenbeld was inmiddels fulltime docent op de ALO Groningen en werd zodoende inspirator voor velen. Bijna al mijn collega trainers in het Noorden hebben van hem les gehad of voor de niet ALO-ers wel cursus. Zelf kwam ik via CIOS Overveen in het Westen terecht en kreeg te maken met Wil Westphal. Die in die tijd Tineke Hidding onder zijn hoede had.

 

 

Toen ik midden jaren tachtig voor de KNAU Paaskampen voor de C jeugd draaide kwamen er ook een paar meisjes van ATC’75 opdraven: Bianca Kerstholt is een naam die zo maar boven komt drijven.  Bij de club uit Haren was Karenbeld een drijvende kracht. Zo kwamen er opeens bij de jeugdinterlands de zusjes Goudemond in de estafetteploeg. In Varazdin (Croatie) bij het EJK was er ook Eddy Kiemel van de kleine club uit Haren. Hij was de kamergenoot van mijn atleet Walter Kruk (13^e op de tienkamp 6910 met senioren materiaal). Kiemel werd achtste op de 800 meter maar kwam met een uitstekende 1.50.67 uit de halve finale. Tactisch gelopen en met een sterke eindsprint. Net als Karenbeld dat kon. Kiemel ging na blessureleed verder als trainer en vond in zijn schoonvader een klankbord.

 

Later kwam ik meneer Karenbeld op de atletiekbaan tegen als vader/trainer van Nannet. De sprintster zat in de selectie van de zevenkamp omdat ze ook goed kon verspringen en hordenlopen. De trainer Karenbeld met pen en papier op Papendal om bij trainingen aantekeningen te maken. Ik wist niet wat ik meemaakte. Zo’n ervaren trainer die zo betrokken en leergierig was zie je zelden. Hij is blij als ze bij een interland in Helmond mee mag doen. (Tien jaar later een switch naar wintersport en stapt ze in de bobslee achter Eline Jurg OS 2002)

 

Veel later heeft hij af en toe last van zijn knie. Dat weerhoudt hem niet om af en toe achter de bar te staan en samen met zijn vrouw op de fiets trainingen langs de rand van de baan te volgen. “Ik volg het allemaal niet zo meer” zegt hij tegen me wanneer ik in het Stadspark kom om een training van Nora Ritzen te bekijken. Maar hij kent haar prestaties wel blijkt later. Niet voor niets is hij al meer dan veertig jaar trainer.

 

Bij de heropening van de baan in het Stadspark 2012 krijgt Karenbeld het ere lid maatschap van Groningen Atletiek uitgereikt. Hij staat, op een foto voor het clubhuis, in zijn kenmerkende houding: beetje verlegen, stralende ogen en met altijd gepoetste schoenen.

…

Ik tref hem een aantal jaren later in het centrum van Haren. Met de fiets en met zijn vrouw. Hij blijft in beweging. “Daar geniet ik van”, zegt hij met glanzende ogen. Niet lang daarna hoor ik van een van de fysiotherapeuten bij MCZ dat “een vriendelijke oude meneer heel hard traint om zijn knie beter te kunnen buigen” om er aan toe te voegen en hij kent jou. Ja de 85 jarige Karenbeld heeft een sterke geest die de nukken van het oude lijf niet zo maar accepteert. Op een fotootje van Nannet op Facebook doet hij gewoon acrogym met zijn kleindochter. Je bent gymdocent of niet.

 

Een elegante verschijning op de atletiekbanen, een altijd vriendelijke man met een enorme belangstelling en passie voor de moeder der sporten is niet meer onder ons. 

Toevallig verblijf in nu in Groningen en weet dat ik hem ga missen op mijn ritjes in Haren, in het Stadspark, langs de atletiekbaan. Arend Karenbeld is 87 jaar geworden. Een leven lang atletiek.