latpassage met hindernissen

Coaches moeten kennis hebben van het wedstrijdreglement en deze als zodanig respecteren. Dat geldt voor de specifiek uitgeschreven regels maar ook naar de geest van de letter. Uitgangspunt daarbij is dat de regels een eerlijke competitie waarborgen tussen de atleten. Dat betekent dat bij iedere reglementswijziging de coaches deze zorgvuldig besturen en tot zich nemen. Ook dit jaar weer (inter)nationale wijzigingen voor de gewichten werpnummers meisjes of het niet meer wisselen van de volgorde bij de technische nummers. Dit laatste is gelijk zo’n punt waarbij je je vraagtekens kan zetten bij de rol van de coach (maar dit ter zijde. Want zelf vind ik het pure volksverlakkerij om je poging te laten lopen –vind je het gek dat er maar 3-4 pogingen overblijven straks ipv zes of opzichtig te falen zoals vaak gedaan wordt met hele verse sprongen maar wel een halve meter achter de afzetlijn). De laatste jaren kom ik regelmatig situaties tegen (buiten Nederland) waar er hele hordes officials bij een onderdeel zitten. Dat doen ze graag want ze krijgen daarvoor een dagvergoeding. Maar je krijgt dan ook het MacDonald-principe: ieder doet een afgepast deel en is alleen daar maar verantwoordelijk voor…. Nee meneer ik doe de mayonaise voor ketchup moet u bij mijn collega zijn. Nee mevrouw dat kan ik niet doen U moet dit meenemen en dan daar afrekenen. Dus ik mag de warming up baan niet op maar via een andere deur –vijf meter verder- wel. Of ik mag niet de atleet bij me roepen aan de buitenkant omdat de geluidsinstallatie aan de binnenkant van de baan zo hard staat. Ook mag ik dus niet op de baan staan om tussentijden door te schreeuwen of vragen om een tentje tegen de regen/zon. Ik moet de rol van de officials respecteren net zoals ik zoals het wedstrijdreglement. Ieder heeft zijn eigen taak en rol in het geheel. Het is onderdeel van het spel. Dus ook het bespelen van de regelbewakers/officials. Dan gaat soms via de atleet, soms direct en een enkele keer ook via via (bijvoorbeeld een ITO of de wedstrijdleider). Goed wat kan er eigenlijk nog fout gaan. Nou. Heeft U even. Atletiek bestaat uit diverse disciplines en nog meer onderdelen. Vaak zijn er meerdere disciplines tegelijkertijd bezig: werpen-springen en lopen.. Dat maakt het voor de toeschouwers lastig te volgen. Maar levert ook voor de atleten problemen op. Door de lay-out van de meeste banen moeten speerwerpers en hoogspringers vaak kruisen met de atleten op de rondbaan. Of zijn de kogelstoters en horizontale springers akelig dicht bij baan 1 als ze hun poging hebben afgerond en met de coach of het publiek willen communiceren. Dat levert in deze gevallen vaak bijna botsingen op tussen de atleten van de baanatleten en de veldatleten. Een interessant geval waar al deze dingen samenvallen kwam ik via Facebook tegen. Op het NK voor junioren komt tijdens de 1500 meter finale van de jongens de lat van het polsstokhoogspringen in het lopersveld terecht. Gelukkig is de race nog maar 250 meter onderweg en vervolgen alle lopers hun weg. Dit alles is te zien op diverse video filmpjes die gemaakt zijn door toeschouwers. Op die beelden is ook te zien dat de scheidsrechter loopnummers het allemaal van dichtbij beziet. De race kent verder een spannend verloop en de medaillewinnaars zijn blij. Maar dan begint het andere spel. Er komt protest, er volgt tegenprotest bij de jury d’appel en de race wordt ongeldig gegeven.   Nu weet ik niet op grond waarvan het protest is ingediend maar het lijkt me sterk dat dit op grond van hinderen is gedaan. De polsstoklat is onderdeel van de wedstrijd en komt per ongeluk in het lopersveld terecht (vgl outside agency in golf) . Mocht er sprake zijn van hinderen dan had de scheidrechter ook in het verloop van de race, zeg na een ronde, nog stil kunnen leggen. Hij heeft het waargenomen en grijpt niet in. Ook de twee lopers die ‘achter’ de lat lopen (een krijgt hem op de neus en de andere duwt het weg) vervolgen zonder mankeren hun weg. Na afloop van de race spreekt de scheidrechter lopen met de alle 1500 meter lopers toe en zegt dat hij de race ongeldig laat verklaren tenzij iedereen het eens is met het verloop. Dat is een rare wending want de scheidsrechter zelf is degene die dit doet en waarom moet je daar de atleten in betrekken? Als hij twijfelde had hij met de hoofdscheidsrechter zijn twijfels moeten bespreken en dan handelen. Al zou ik zou niet zo snel weten op welke regel dit zou moeten gebeuren en aan de hand van de video’s (die de jury zou kunnen aanwijzen als bewijs) is niks onreglementairs te zien. De jury d’appel komt met een soort Salomon’s oordeel: het geeft de scheidsrechter gelijk (en dus ook degene die het protest heeft ingediend) maar geeft de lopers ook de kans over te lopen op een ander moment (tijdens de NK senioren). Coaches moeten actief respect tonen voor officials, het accepteren van de rol van de jury en hun zorg om alles voor iedereen sportief te laten verlopen, maar hier vraagt het wel heel veel inlevingsvermogen. Zo liep de atleet die de lat ‘ving’ een gebroken neus op maar noch hij noch zijn coach protesteerde. Alle atleten liepen de race uit en noch zij nog hun coaches dienden protest in. De beslissing van de scheidsrechter om niet in te grijpen (vgl voetbal: overtreding maar past voordeelregel toe) kan dus mijns inziens niet na afloop worden terug gedraaid door een volksraadpleging na de finish. De overwegingen van de jury d’appel weet ik niet maar die zouden in ieder geval “good sportmanship” of sportiviteit van de atleten moeten belonen. Echter met hun beslissing om over te laten lopen gaan ze voorbij aan de emotionele lading die een kampioenschap, zeker bij deze leeftijdsgroep heeft. De vermeende medaillewinnaars gaan komend weekend niet van start op het senioren NK lees ik op een atletieksite. Dat kan ik goed begrijpen. Ik denk dat dit incident nog een vervolg krijgt.