fiets

 

Tijdens mijn fietstochtje naar Slochteren bedacht ik me hoe het fietsverkeer op de fietspaden is verandert in de loop der tijden.

De fietspaden in andere kleur zijn er al langer. Vrijliggende fietspaden zoals wij die kennen in Nederland zijn wel uniek over de hele wereld. Vaak ben je daar medeweggebruiker met al het gemotoriseerde verkeer. Dat er nu allerlei andere weggebruikers zijn van de fietspaden is nieuw voor mij. 

Allereerst de fietsen met trapondersteuning. Nou ja, er is een trapbeweging van de bestuurder zichtbaar en ze zoeven voorbij. Fietsen kun je het nauwelijks noemen. Als je een fiets zonder accu ziet is het bijzonder. Tegenwoordig ook de fat-bikes die je aan hoort komen door het kleefgeluid van de banden. Negen van de tien keer zijn het jongens in donkere kleding trouwens. Dan de irritante bakfietsen in allerlei soorten en maten en ook met ondersteuning waardoor ze als een bulldozer over de paden racen als ze leeg zijn. Als kinderen in de bak zitten doen ze meestal iets rustiger. In de stad zie ik dan ook nog elektrische steps die overal tussendoor komen. In het Westen meer dan in Groningen: de overdekte 'autootjes'. Handig om in de stad te parkeren maar ondingen op het fietspad.  Plus natuurlijk nog scooters en anderszins op brommer gelijkende herrieschoppers. Die soms wel en soms niet op de rijbaan moeten.

Ik ben een soort dinosauriër op de stalen ros. Mijn fiets is hufter-proof. Een klassieke Azor. Hufterproof ook nog. Ik rij er graag op. Oranje stalen frame met terugtrap rem en maar drie versnellingen. Wel een naafdynamo en goed zadel.