mutsen

Gedimde licht zorgde voor een zwoel slaapkamersfeertje. Mevrouw Lenting dommelde naast me. Maar voor me zag ik 19 lichtjes met: no-smoking. En aan de andere kant van het gangpad nog een keer. Ik zat op rij 20 in stoel B. Zo’n honderd mensen voor ons hielden zich slapend: 2(19 x 3).  De man in stoel 21A niet. Hij had zijn leeslampje aan en pluisde de GOL-brochure. Ik had het voor de start  al doorgbladerd: binnen twee minuten. Hij deed er twee uur over. Tsja.
 De rest was gehuld in het donker van de nacht. We vlogen naar Foz Iguazu en zouden daar iets na middernacht landen. Normaal slaap ik dan. Ik ga meestal vroeg naar bed ook. Maar nu was er geen slaap.
De temperatuur was ok. Het was redelijk donker, behalve het lichtje in mijn nek. Maar op stoel 23A en 23 B zaten twee wijven te mutsen. Met harde doordringende Portugese zinnen.  “………dus ik zeg, je weet wel wat ik wel zeggen, maar ik zeg dus tegen hem…………..denk je wat hij zegt, nee je gelooft het niet, hij zegt dus……………nou vraag ik, hoef ik niet te doen want ik weet wat jij zou zeggen, maar wat zou jij nou gezegd hebben als hij…………….”  Non-stop. Twee keer heb ik verstoord om gekeken maar ze hadden alleen oog voor elkaar. Talkshow. Twee uur lang.
En toen ik mijn tas van de loopband pikte stonden ze nog steeds te ouwehoeren. Gelukkig moesten ze lang wachten op hun koffer.