speer
Er zijn een paar momenten die ik niet snel vergeet: speerpunten, zo je wilt.
De dreven boven toen ik las dat Andreas Thorkildsen (1 April 1982) stopt met speerwerpen met een grote S. Geweldig atleet, sympathieke Noor en aimabel persoon.
Het sowieso memorabele WK atletiek in Helsinki (1983). Op het warming up terrein gooide Tom Petranoff met speels gemak en het leek of de speer gewoon niet wilde dalen. Geweldig. In de wedstrijd lukte het minder en hij werd tweede. Bij het speerwerpen voor vrouwen gooide Lilak niet niet geweldig. Haar eerste worp in de kwalificaties nog geen zestig meter. In de finale wierp Whitbread direct 69m14 en daar kwam niemand in de buurt. Alleen Tina Lilak naderde tot op twee meter. Dan de laatste ronde. Het stadion werd stil. Tot het moment dat de speer in de lucht ging. Een orkaan van lawaai. 70.82m!!! Lila sprint langs de tribunes. Wereldkampioen in eigen land,in de laatste worp, in Finland, het land van het speerwerpen.
Whitbread wierp een paar jaar later in Stuttgart tijdens het Europees kampioenschap trouwens 's ochtends in de kwalificaties een wereldrecord!
Trainingskamp in Potchefstroom. Waar de meesten het hadden over de mooie grasbaan keek ik mijn ogen uit bij een groepje werpers. Jan Zelezny, Mick Hill en Steve Bakley wierpen met alles wat los en vast zat, grote en kleine speren vlogen in het rond. Medicineballen ook. Prachtig om te zien. Verschillende stijlen en verschillende manieren van werpen.
Dan in Qatar. Andreas Thorkildsen komt met een paar speren op de schouders terug geslenterd. Hij prikt ze in de grond, drinkt wat en kijkt me lachend aan. Ik maak wat foto's van zijn trainingen bij Aspire. Ondertussen heeft zijn trainer Åsmund Martinsen een horde neergezet ver in het veld. Thorskildsen pakt de eerste speer maakt een speels hapje en knalt de speer vrijwel uit stand weg. net te kort. Hij roept naar de trainer. Åsmund spreidt de armen wat en geeft met de ruimte tussen de handen aan dat er een kleine meter te kort is. Boem. De tweede is raak. Ik sta met open mond te kijken. Want de horde staat toch echt verder dan 75meter dichter tegen de 80 zelfs. Ongelooflijk wat een gemak. En wat een snelheid van de werparm.
De dreven boven toen ik las dat Andreas Thorkildsen (1 April 1982) stopt met speerwerpen met een grote S. Geweldig atleet, sympathieke Noor en aimabel persoon.
Het sowieso memorabele WK atletiek in Helsinki (1983). Op het warming up terrein gooide Tom Petranoff met speels gemak en het leek of de speer gewoon niet wilde dalen. Geweldig. In de wedstrijd lukte het minder en hij werd tweede. Bij het speerwerpen voor vrouwen gooide Lilak niet niet geweldig. Haar eerste worp in de kwalificaties nog geen zestig meter. In de finale wierp Whitbread direct 69m14 en daar kwam niemand in de buurt. Alleen Tina Lilak naderde tot op twee meter. Dan de laatste ronde. Het stadion werd stil. Tot het moment dat de speer in de lucht ging. Een orkaan van lawaai. 70.82m!!! Lila sprint langs de tribunes. Wereldkampioen in eigen land,in de laatste worp, in Finland, het land van het speerwerpen.
Whitbread wierp een paar jaar later in Stuttgart tijdens het Europees kampioenschap trouwens 's ochtends in de kwalificaties een wereldrecord!
Trainingskamp in Potchefstroom. Waar de meesten het hadden over de mooie grasbaan keek ik mijn ogen uit bij een groepje werpers. Jan Zelezny, Mick Hill en Steve Bakley wierpen met alles wat los en vast zat, grote en kleine speren vlogen in het rond. Medicineballen ook. Prachtig om te zien. Verschillende stijlen en verschillende manieren van werpen.
Dan in Qatar. Andreas Thorkildsen komt met een paar speren op de schouders terug geslenterd. Hij prikt ze in de grond, drinkt wat en kijkt me lachend aan. Ik maak wat foto's van zijn trainingen bij Aspire. Ondertussen heeft zijn trainer Åsmund Martinsen een horde neergezet ver in het veld. Thorskildsen pakt de eerste speer maakt een speels hapje en knalt de speer vrijwel uit stand weg. net te kort. Hij roept naar de trainer. Åsmund spreidt de armen wat en geeft met de ruimte tussen de handen aan dat er een kleine meter te kort is. Boem. De tweede is raak. Ik sta met open mond te kijken. Want de horde staat toch echt verder dan 75meter dichter tegen de 80 zelfs. Ongelooflijk wat een gemak. En wat een snelheid van de werparm.
Comments