Waterreus
IM Joop Waterreus.
Twee maanden geleden werd duidelijk dat een kanker zich razendsnel verspreid had in het lichaam van Joop Waterreus (81). Een imposant lichaam dat in zeer korte tijd gesloopt werd. De rijzige gestalte van Waterreus was een grote verschijning in de Nederlandse atletiekwereld.
Joop Watterreus is rond 1957 begonnen bij het toenmalige DOS in Rotterdam als middenafstandsloper. Later was hij nog een verdienstelijk 400m hordeloper maar kwam ook uit op ver- en hoogspringen. Na de fusie tot AVR in 1967, fungeerde Joop gedurende vakanties van trainers eind jaren zestig, diverse malen als invaltrainer en trad later toe tot het bestuur.
Midden jaren zeventig verhuisde de familie naar ‘t Harde vanwege een nieuwe functie van Waterreus binnen de ABN verzekeringen. Al snel was hij betrokken bij PEC1910 in Zwolle. Voor AV PEC 1910 betekende dat een super-vrijwilliger erbij met veel kennis van zaken, die zich veel en voornamelijk bezig hield met organisatie van wedstrijden.
Het was in die tijd dat de club haar kunststofbaan kreeg en er heel veel wedstrijden werden georganiseerd in Zwolle. Ook werd ruime aandacht besteed aan het 75 jarig jubileum van AV PEC 1910 en de organisatie van het Nederlands Kampioenschap voor senioren op de baan.
Natuurlijk was Joop ook heel actief bij de indoorwedstrijden in de IJsselhal. Zo werden onder zijn leiding als voorzitter van AV PEC 1910 de Nederlandse kampioenschappen Indoor in de IJsselhal strak georganiseerd. Hij was er als een van de eersten en ging laat weg, ver na het laatste nummer.
Paradoxaal genoeg herinner ik me Waterreus in een voor mij kenmerkende houding. Staand aan de rand van de atletiekbaan, handen in de zakken, de rug gekromd en de schouders wat naar voren, aandachtig kijkend van onder borstelige wenkbrauwen.
Dat terwijl het een zeer actieve man was die de handen uit de mouwen stak op alle niveaus binnen de club: van clubblad redactie tot commissielid van trainer tot voorzitter en binnen het district actief was en op nationaal niveau. De rug rechtte en zo in bestuur van de KNAU zat en was voortrekker bij de reorganisatie hij zette de schouders er onder; op een gegeven moment was hij ook nog technisch directeur.
Als districtstrainer hoogspringen zag ik ook Donald en Wendy Waterreus bij wedstrijden. Joop was er dan soms als betrokken ouder ook. Maar veelal was hij “in functie”. Zoals gezegd hij heeft vele functies bekleed van recreatie atletiek tot topatletiek, van indoor tot outdoor, en van baan tot weg (Zo heeft hij veel werk verzet bij de marathon van Amsterdam).
De atletiekwereld heeft een zwaar verlies geleden met het heen gaan van Joop Waterreus.
bronnen:
Twee maanden geleden werd duidelijk dat een kanker zich razendsnel verspreid had in het lichaam van Joop Waterreus (81). Een imposant lichaam dat in zeer korte tijd gesloopt werd. De rijzige gestalte van Waterreus was een grote verschijning in de Nederlandse atletiekwereld.
Joop Watterreus is rond 1957 begonnen bij het toenmalige DOS in Rotterdam als middenafstandsloper. Later was hij nog een verdienstelijk 400m hordeloper maar kwam ook uit op ver- en hoogspringen. Na de fusie tot AVR in 1967, fungeerde Joop gedurende vakanties van trainers eind jaren zestig, diverse malen als invaltrainer en trad later toe tot het bestuur.
Midden jaren zeventig verhuisde de familie naar ‘t Harde vanwege een nieuwe functie van Waterreus binnen de ABN verzekeringen. Al snel was hij betrokken bij PEC1910 in Zwolle. Voor AV PEC 1910 betekende dat een super-vrijwilliger erbij met veel kennis van zaken, die zich veel en voornamelijk bezig hield met organisatie van wedstrijden.
Het was in die tijd dat de club haar kunststofbaan kreeg en er heel veel wedstrijden werden georganiseerd in Zwolle. Ook werd ruime aandacht besteed aan het 75 jarig jubileum van AV PEC 1910 en de organisatie van het Nederlands Kampioenschap voor senioren op de baan.
Natuurlijk was Joop ook heel actief bij de indoorwedstrijden in de IJsselhal. Zo werden onder zijn leiding als voorzitter van AV PEC 1910 de Nederlandse kampioenschappen Indoor in de IJsselhal strak georganiseerd. Hij was er als een van de eersten en ging laat weg, ver na het laatste nummer.
Paradoxaal genoeg herinner ik me Waterreus in een voor mij kenmerkende houding. Staand aan de rand van de atletiekbaan, handen in de zakken, de rug gekromd en de schouders wat naar voren, aandachtig kijkend van onder borstelige wenkbrauwen.
Dat terwijl het een zeer actieve man was die de handen uit de mouwen stak op alle niveaus binnen de club: van clubblad redactie tot commissielid van trainer tot voorzitter en binnen het district actief was en op nationaal niveau. De rug rechtte en zo in bestuur van de KNAU zat en was voortrekker bij de reorganisatie hij zette de schouders er onder; op een gegeven moment was hij ook nog technisch directeur.
Als districtstrainer hoogspringen zag ik ook Donald en Wendy Waterreus bij wedstrijden. Joop was er dan soms als betrokken ouder ook. Maar veelal was hij “in functie”. Zoals gezegd hij heeft vele functies bekleed van recreatie atletiek tot topatletiek, van indoor tot outdoor, en van baan tot weg (Zo heeft hij veel werk verzet bij de marathon van Amsterdam).
De atletiekwereld heeft een zwaar verlies geleden met het heen gaan van Joop Waterreus.
avr http://www.ra.nl/2017/11/joop-waterreus-81-overleden/
pec1910 http://www.avpec1910.nl/nieuws/3009
Comments