Bockweg

Foto atletiekunie

 Nog even koppensnellen en door wat social-media scrollen, aan het begin van het weekend in Riyadh, eindigde in een kolkende stroom van herinneringen. Waarbij een simpel berichtje een luikje in je hoofd opent en geuren, muziek en gedachten uit vervlogen tijden de ruimte zoeken.

Ik hoor de stem van Jerney Kaagman. Het gezicht van Earth & Fire. Maar het bericht is over de dood van oprichter en gitarist van de band: Chris Koerts. Als ik verder s(m)urf kom ik bij de dood van Vader Abraham. Pierre Kartner dus. Wereldwijd verkocht hij van 't Smurfenlied meer dan 25 miljoen platen en ruim 250 artiesten coverden zijn hit In 't kleine café aan de haven. Er zitten meerdere kanten aan een verhaal.

Dan open ik Facebook. 

Jan Bockweg overleden.

Voor mij het gezicht van AV NOP. De man achter heel veel atletiek evenementen zowel nationaal als internationaal. Jan, die van een ideetje een plan maakte. Meneer Bockweg die reglementen praktisch vertaalde en Mister Bockweg as technical delegate at the oval all over the world.

Toen ik nog maar kort aan de slag was bij KAV Holland was ergens in de Noordoostpolder Ton Eijkenboom aan de slag trainer. Een ideetje van Jan Bockweg. De atletiek in de polder kon wel een impuls gebruiken. Zo kwamen er daarna ook namen bovendrijven op nationaal niveau.

Christa Speyer veroverde brons bij de nk indoor 1989 en ging als vertegenwoordigster uit de grote polder  naar de Europese jeugdkampioenschappen net als Eddy Kiemel uit Noord, Jacqueline Goormachtigh uit West II en Walter Kruk uit West I. Christa een pupil van Ton Eijkenboom.

Ton verhuisde naar Emst en ging training geven bij AV’34. Maar inmiddels was mede door de goede resultaten bij wedstrijden maar nog meer door intensief lobbyen van Bockweg,  het plan gerealiseerd voor de 75e kunststofatletiekbaan in Nederland. De vereniging opgericht in 1963 kreeg in 1991 in Emmeloord een locatie aan de Banteweg. 

Ik was ondertussen betrokken bij een project om een 4x4 ploeg naar de OS van Barcelona te krijgen. Een van de lopers kwam uit de grote polder: Jan Abma (AV NOP 48.57 won zilver NK-indoor, nipt voor Eric Roeske).

Ondertussen waren in Haarlem de wedstrijden op Pim Mulier extra in trek omdat er electronische tijd aanwezig was. Joop van Drunen regelde dit hoogstpersoonlijk met Jan Bockweg. Jan en zijn vrouw Marian kwamen vóór de avondspits uit de polder in de auto met aanhanger om hun systeem op te zetten. 

Inmiddels was bij AV’34 een grote meerkampgroep ontstaan onder leiding van Eijkenboom. Samen met Bockweg in Emmeloord werd besloten om ieder jaar meerkampwedstrijden op de KNAU kalender te zetten om zo extra kansen te creëren. Op een gegeven moment, in limietenjacht voor de grote toernooien, ging een groep atleten van Ton aangevuld met een paar andere kanshebbers naar een wedstrijd in Spanje in de hoop op goed weer en goede prestaties. Op hetzelfde moment werkte in Emmeloord een groep talentvolle junioren ook een wedstrijd af. Na de eerste dag kwamen de uitslagen uit de polder binnen. Sensationele tijden op de sprint. Jan Bockweg had besloten om de baan om te leggen en dus kon er met meewind worden gelopen.

In 1997 was de organisatie van de Nederlandse Kampioenschappen Baanatletiek in handen van AV NOP en werd de accommodatie uitgebreid met een tribune voor ongeveer 500 bezoekers. Bockweg was op dit soort wedstrijden op zijn baan altijd herkenbaar. Werkschoenen aan de voeten en handen uit de mouwen. Terwijl zijn vrouw het secretariaatbestierde was hij buiten op de baan. Met een groene of rode band om de arm maar ondertussen ook nog in de weer met materiaal- en kantine zaken. 

 

Vanaf de jaren 90 was Jan Bockweg ook betrokken bij de para sporten. Tientallen jaren heeft Jan Bockweg zich ingezet voor de (para) atletiek en met name voor sporters met een beperking. Hij was organisator van de Junior World Games in Engeland, sporttechnisch coördinator van de IWAS junior world games in Johannesburg, Amerika, Tsjechië, de Verenigde Arabische Emiraten, Puerto Rico, Nieuw-Zeeland, Brazilië, Taipei, India.

In Nederland organiseerde hij ook tal van evenementen. Zo kwam ik Jan diverse keren tegen bij de Nellie Cooman Games. Maar ook in Rio de Janeiro. 

In augustus dit jaar kreeg Jan Bockweg het ere-lidmaatschap van de atletiekunie. Bockweg was zeer onder de indruk van dezeonderscheiding. ”…..Deze waardering van de bond, aan het einde van de rit: een grote verrassing….”

Dat er nu echt een einde aan die rit van meer dan 40 jaar besturen in de atletiek is gekomen is een gegeven wat velen in de atletiekwereld zullen betreuren. Veel werk op de achtergrond en enorme verdiensten internationaal die veelal onbekend zijn gebleven. Meerdere kanten aan een lang verhaal.

Jan, bedankt voor al het baanbrekende werk voor de atletiek, de meerkamp en de para-atletiek.

Rust zacht.

 

Ik trek nog een laatje open. Bij een van de kampioenschappen op de baan in Emmeloord, ben ik al vroeg op de baan. Net als vele anderen geslapen in het Van der Valk vlak langs de A6. Als ik de kantine binnen kom word ik staande gehouden. Ik kijk de man vragend aan, zie de grote grijns en weet dat het Jan Abma is. We halen herinneringen op aan een ‘kots training’ uit de winter van 1991-1992: de Harry Schulting heuvel in Middenduin bij Overveen met Dave Elderenbosch, Allan Ellsworth, Kees van Gelderen en Eric Roeske onder andere. De voormalige sprinter was gestrikt door Bockweg om plaats te nemen in het organisatieteam.