Klokje

 Terwijl ik vorige week zat te wachten, op een bankje bij CDA, om naar binnen gelaten te worden, bedacht ik me dat mijn interne klok het nog steeds deed. We hadden afgesproken om te trainen om acht uur. Ik had de Uber iets ruim genomen zodat ik 'op tijd' zou zijn. Vanuit de auto had ik ETA 07.45 gestuurd. Wilton stuurt om vijf voor acht een berichtje: Ben je er al? 

Hij was met iemand meegereden en was dus al binnen. Zonder zich druk te maken komt hij aangekuierd en begint direct een verhaal over iets onbenulligs. Ik zie dat de atleten er nog niet zijn. Laten we dan eerst maar een koffie met een broodje scoren. Uiteindelijk beginnen we om kwart voor negen met de training.

Pas aan het einde van de ochtend vertrek ik om iets voor twaalven,vwant ik wil om een uur thuis zijn voor voetbal: WK club teams. Dat lukt door het vele sluipverkeer net niet. Maar gelukkig is er nog niet gescoord. Ze waren wel op tijd begonnen!

Op de terug weg had tijd om na te denken over de tijd. Het ontbreken van torens met klokken viel me al eens eerder op. Ook geen oproep tot kerkgang te horen in ons appartement. Al helemaal geen oproep tot gebed vanuit de moskee. Nog geen moskee gezien in onze buurt. Wel een synagoge trouwens. 

Tegenwoordig voorzien de roterende displays ons naast de reclameboodschappen ook van tijdmelding en temperatuur. Of mensen het gebruiken weet ik niet. Ze nemen alles hier zoals het gaat. Het gaat dus meestal goed. Als je er bent zijn ze blij. Als je iets verlaat bent valt het niemand op. Als je te laat bent zijn ze nog blijer dat je het toch gehaald hebt. 

Zelfs bij de hardlopers die afgelopen weekend over de boulevards langs Botafogo, Copacabana en Ipanema liepen voor de halve of hele marathon lijkt het niet te gaan om tijd. Het is beleving. Het mee doen, De gezamenlijkheid. Met een groep. Met vrienden. Neem de tijd om te genieten. En de meesten nemen de tijd voor dit loopfestijn. Geen wedstrijd. Een prestatieloop. Je hebt een prestatie verricht met het volbrengen van de afstand. Gefeliciteerd. Vragen naar de tijd heeft geen zin. Dat zit in mijn hoofd. Het klokje tikt. Tijd is geld. 

een enthousiaste dame iets over halverwege op zondag roept de toeschouwers op tot gejuich als ze ons passeert op de hoek van de boulevard en Rua Isabelle