slochterbosch
het is vreemd ik geef het gelijk toe. zit je in je ondergoed: boxer en hemdje achter de computer te turen naar het scherm. want er ligt ijs. dus ook op het paterswoldsemeer. via de webcam hou ik het in de gaten. prachtige beelden al gezien deze winter. fantastische luchten ook. complete schilderijen. nu dus een winterlandschap met op de achtergrond het gasunie gebouw. waarom vindt ik dit vreemd.
a. ik zit ver weg: Qatar
b. ik zit ook in de winter: want noordelijk halfrond
c. ik heb het warm: maar het is realtief koud want slechts 23 graden vandaag :(
maar het meest vreemde
d. ijs en schaatsen is voor mij in eerste instantie IJSCLUB SLOCHTERBOSCH.
mijn herinnering zal me wel weer bedriegen maar gedurende mijn lagere schooltijd was er bijna iedere winter wel even schaatstijd. ik weet zeker twee strenge winters. eentje was dat ik een aantal dagen lopend naar school moest vanwege de vele sneeuw en de andere omdat er een toertocht de haven van slochteren dus bij de ijsbaan een stempelpost had. dit zal zo in het tijdvak 1967-1970 geweest zijn. ik moet er ook foto's van hebben ergens ver weg in een doos. dus ik moet in mijn herinnering graven.
de ijsclub. daar zat mijn vader in het bestuur. dus als het een beetje gevroren had dan vroegen de kinderen al: "is d'iesboan al open?" naar mate ik ouder werd was het antwoord steeds meer in de trant van: hij is wel dicht maar nog niet open.
voor het zo ver was bracht ik steevast al een paar keer op een zaterdagochtend door op de ijsbaan. daar kon ik me dan vaak helemaal nog niks bij voorstellen. het was gewoon een stuk grasland met een laagdijkje aan de bos kant en verder niks. Ja de keet stond er maar dat was dan ook alles wat echt met de ijsbaan te maken had. het materiaal stond hier in opgeslagen. dus in de herfst werden eerst de lichtmasten nagekeken, de dijken bekeken en gekeurd, en dan werden de palen die de westrijd baan (voor de korte baan wedsrtrijden) van de rondebaan scheiden geplaatst, dan werd het stempelhok neergezet naast de pomp en tenslotte de vlaggemast en het bord geplaatst.
Als de ijsbaan open ging dan hing de vlag in top: groen/rood. als het goed was tenminste want als hij wapperde kwam de wind meestal van de verkeerde kant dus het mooiste was als de vlag stijf (bevroren) langs de mast hing. als al het materiaal uit de keet was dan werd de keet opgeruimd: de bezems, de schuivers en de scheppen gecontroleerd (stelen en verbinding) en ook de motorschuiver nagekeken. Dan de kachels en de tafels en stoelen opgesteld. De bankjes stonden langs de kant en gingen pas naar buiten als het los ging. De grote houtkachel met daarom heen een ijzeren afschermring rook heerlijk oud. Dan was het wachten op wind uit het oosten, een heldere maan en een paar nachten vorst.
Dan kon het gebeuren. Je kaartje kopen voor het seizoen (meestal een roze of mintgroen kartonnen) kaart. Rondjes rijden, de meiden imponeren met snel stoppen en hardrijden (natuurlijk bij de wedstrijden)zwieren op de muziek en kwast drinken in de keet. Heerlijk in de beschutting van het kleine bos. Door de ligging was de ijsbaan nooit als eerste open maar daardoor en door de goede ijsverzorging was er wel zeer mooi en goed ijs.
Vorige week begreep ik was de baan weer open. Ik zou zo mijn friese doorlopers weer onderbinden en gaan.
a. ik zit ver weg: Qatar
b. ik zit ook in de winter: want noordelijk halfrond
c. ik heb het warm: maar het is realtief koud want slechts 23 graden vandaag :(
maar het meest vreemde
d. ijs en schaatsen is voor mij in eerste instantie IJSCLUB SLOCHTERBOSCH.
mijn herinnering zal me wel weer bedriegen maar gedurende mijn lagere schooltijd was er bijna iedere winter wel even schaatstijd. ik weet zeker twee strenge winters. eentje was dat ik een aantal dagen lopend naar school moest vanwege de vele sneeuw en de andere omdat er een toertocht de haven van slochteren dus bij de ijsbaan een stempelpost had. dit zal zo in het tijdvak 1967-1970 geweest zijn. ik moet er ook foto's van hebben ergens ver weg in een doos. dus ik moet in mijn herinnering graven.
de ijsclub. daar zat mijn vader in het bestuur. dus als het een beetje gevroren had dan vroegen de kinderen al: "is d'iesboan al open?" naar mate ik ouder werd was het antwoord steeds meer in de trant van: hij is wel dicht maar nog niet open.
voor het zo ver was bracht ik steevast al een paar keer op een zaterdagochtend door op de ijsbaan. daar kon ik me dan vaak helemaal nog niks bij voorstellen. het was gewoon een stuk grasland met een laagdijkje aan de bos kant en verder niks. Ja de keet stond er maar dat was dan ook alles wat echt met de ijsbaan te maken had. het materiaal stond hier in opgeslagen. dus in de herfst werden eerst de lichtmasten nagekeken, de dijken bekeken en gekeurd, en dan werden de palen die de westrijd baan (voor de korte baan wedsrtrijden) van de rondebaan scheiden geplaatst, dan werd het stempelhok neergezet naast de pomp en tenslotte de vlaggemast en het bord geplaatst.
Als de ijsbaan open ging dan hing de vlag in top: groen/rood. als het goed was tenminste want als hij wapperde kwam de wind meestal van de verkeerde kant dus het mooiste was als de vlag stijf (bevroren) langs de mast hing. als al het materiaal uit de keet was dan werd de keet opgeruimd: de bezems, de schuivers en de scheppen gecontroleerd (stelen en verbinding) en ook de motorschuiver nagekeken. Dan de kachels en de tafels en stoelen opgesteld. De bankjes stonden langs de kant en gingen pas naar buiten als het los ging. De grote houtkachel met daarom heen een ijzeren afschermring rook heerlijk oud. Dan was het wachten op wind uit het oosten, een heldere maan en een paar nachten vorst.
Dan kon het gebeuren. Je kaartje kopen voor het seizoen (meestal een roze of mintgroen kartonnen) kaart. Rondjes rijden, de meiden imponeren met snel stoppen en hardrijden (natuurlijk bij de wedstrijden)zwieren op de muziek en kwast drinken in de keet. Heerlijk in de beschutting van het kleine bos. Door de ligging was de ijsbaan nooit als eerste open maar daardoor en door de goede ijsverzorging was er wel zeer mooi en goed ijs.
Vorige week begreep ik was de baan weer open. Ik zou zo mijn friese doorlopers weer onderbinden en gaan.
Comments