stop de persen

Ik heb er even op zitten broeden. Want eerlijk gezegd filter ik mijn nieuws. Lees soms alleen de kop. Lees op krantensites van over 'mijn' wereld. Volg wat rubrieken. Dat is nogal selectief. 

Dus als ik iets wil weten over een conflict in het midden oosten dan kijk ik zowel op de nederlandse media als op media in de regio en dan zeker ook nog op verschillende sites. 

 Was niet direct op zoek naar iets maar wilde weten wat er aan de hand was. In een deel van de wereld, op een continent, in een bepaald land of regio. In Nederland. Ik kon er niet om heen. Ene Freek is heel er ziek en er zijn poppen gestolen.

Heet naald is het nieuws in de kranten nooit geweest. Deadlines op de redactie en bij de drukker zorgden voor de nodige vertraging. Er moesten keuzes gemaakt worden en daar moest over nagedacht worden en vergadert. 

Tegenwoordig is alles en iedereen direct boven op het nieuws. De kracht van de sociale media is enorm. De kranten nemen het klakkeloos over. De oude weekbladen zijn nog meer dan vroeger de beschouwers terwijl de krant direct toeschouwer is en alles direct het internet opstuurt.

Dat snap ik dan nog wel een beetje. Dood en verderf scoort. 

Wat ik dan weer niet zo goed snap is dat het verdwijnen van speelgoed op een gedenkplek zo veel aandacht krijgt. Of als bij iemand longkanker is geconstateerd dat op de voorpagina het groepsgesprek van kinderen op de basisschool hierover nieuws is.

Iedere dag verdwijnen er dingen langs de kant van de we bij gedenkplaatsen van verkeersslachtoffers of langs het spoor bij plekken waar zelfdoding plaats vond. 

Iedere dag krijgen mensen in het ziekenhuis het slechte nieuws over niet te behandelen vormen van kanker.

Maar eerder deze week was Winschoten het centrum van de wereld met de ontvoering van twee kinderen door hun vader die ten einde raad de verdrinkingsdood koos voor het drietal. 

Later in de week was een zangduo het episch centrum van het nieuws toen de mannelijke helft uitgezaaide longkanker bleek te hebben. 

Of het belangrijk landelijk nieuws is of belangrijk nationaal nieuws, weet ik niet zeker. Het kan. Het mag. Het moet kunnen. 

Maar voor mij hoeft het niet met schreeuwende koppen op de voorpagina. Een enkele kolom op hooguit pagina vijf van de krant die een dag later op de mat valt zou ik eerder denken. Terwijl op de voorpagina belangrijke zaken staan die op pagina 3 worden toegelicht. 

Ik heb dus even zitten broeden. Want het lijkt of ik de ontwikkelingen niet kan volgen. Alles is in beweging maar ik zie de bedoeling niet. Het staat allemaal ver van me af. Of ik sluit me er voor af. 

Op de stukjes die kranten of omroepen nu delen reageert jan en alleman. Zonder deadline, zonder nadenken, zonder besef van normen en waarden, zonder scrupules. Soms zijn die publicaties voorzien van een verklaring: 

Vanwege de ernst van de zaak rondom X  hebben wij de reactiemogelijkheid uitgeschakeld. 

Het is eigenlijk te gek voor woorden.

Maar ik denk dat ook nu het laatste woord nog niet gezegd of geschreven is als het gaat om ‘breaking news’.