In de zomer van 2015 ontstaat grote onrust onder de banden- en rubbergranulaatfabrikanten. Aanleiding is strengere Europese regelgeving voor rubberproducten die in contact komen met de huid, zoals speelgoed en huishoudartikelen. Die nieuwe norm wordt vastgelegd in de zogenaamde REACH-regeling. Daarin is bepaald dat van acht kankerverwekkende PAK’s nog maar maximaal 1 milligram per kilo in het rubber mag zitten. Voor producten waarmee kinderen in aanraking komen mag dat nog slechts 0,5 milligram zijn. In het rubbergranulaat van de kunstgrasvelden is het gehalte van die stoffen veel hoger. ‘Als je naar de concentraties kijkt die in die granulaten zitten, zijn die ver boven de REACH-norm. Een factor 10 tot 100 meer wordt veelvuldig in de wetenschappelijke literatuur gepresenteerd. Dan heb je een groot probleem’, aldus toxicoloog Martin van den Berg. (zembla/vara)
Bij de eerste kunstgras velden was het blessureleed niet of nauwelijks te overzien. Matten waren zacht dus verdraaiden er knieën, het materiaal stug dus grote brandwonden bij een val niet ongebruikelijk. Op kunstgras met zand was het iets beter. Tot, eureka!, er gemalen autobanden tussen de sprieten kwamen. Dat was een mooie oplossing voor diverse partijen. Verwerken van de bandenstapel en ook nog bijdragen aan sport. Want iedere rekenmeester bij de gemeente wilde wel een sportveldje wat weinig onderhoud kostte. Zelfs een aantal BVO's stapten over op kunstgras. Even sproeien voor een techniek training of wedstrijd en spelen maar. Geen grasmaaien, geen pierenprikken, geen molshopen of uitgesleten looplijnen.
Verenigingen in Maarssen, Amersfoort en Zwijndrecht willen (voorlopig) niet meer dat er op kunstgras wordt gespeeld en in Zwijndrecht zijn gisteren de trainingen afgeblazen; clubs in Eindhoven overwegen sluiting van hun kunstgrasvelden. In Den Dolder wil een school niet meer dat kinderen sporten op een veld van de plaatselijke club en de Zeeuwse gemeente Reimerswaal verwijdert de korrels op een veld van VV Krabbendijke. De gemeente Gorinchem heeft de aanleg van een kunstgrasveld opgeschort, terwijl de Zuid-Hollandse gemeente Goeree-Overflakkee nu voor een duurdere variant, zónder rubber, voor achttien aan te leggen kunstgrasvelden kiest. (ad)
Zelf ben ik geen liefhebber van het kunstgras. Het ziet er niet uit, is geen argument weet ik. Maar ook het spelen zelf op dit materiaal is vreemd. Hockeyen gaat wel een stuk makkelijker, hoewel ook weer sneller dus moeilijk. De eerste tijdelijke velden in Qatar bij Aspire waren ook met rubber. Sokken kon je weggooien na een weekje, die kreeg je niet meer schoon. Ook kreeg ik mede door het stof maar na een training op het kunststof extra last van mijn keel. Nee voor mij geen kunstgras meer dacht ik toen. Maar ja, nu ik in Emmen training geef, nu sta ik er toch weer op. Afwachten tot er echt onderzoek gedaan gaat worden en de kunstgrasvelden op de korrel worden genomen.
Comments