open

Een vreemd gevoel bekruipt me als ik de inleiding van het zaterdag katern lees. Ik voel me betrapt. Gluren. Tussen de gordijnen door, van buiten naar binnen, getuige zijn van intimiteiten van bekenden.

Remona als hoogspringster.

Ik kijk nog een keer naar de foto's en voel de tranen prikken. Haar gezicht ken ik goed. Heb het zien veranderen van tienermeisje naar volwassen vrouw. Zijn gezicht ken ik uit de media en heb ik in de loop d'r jaren zien veranderen en veranderen tot wat het nu is.

Was, corrigeer me zelf. Want hij heeft alles tot in de puntjes geregeld. Zij een ander huis, hij het afscheid en dus ook een interview. Ontroerend, emotioneel maar ook een tikje ongemakkelijk.

Op de sociale media wordt het geprezen, het stuk, de schrijfster en de fotograaf. Zijdelings ook het boek. Ik stuur een hartje naar Remoon. Het inkijkje en de open houding van Marc houden me bezig.

Een jonge vrouw met twee kleine kinderen. Terug naar Oegstgeest. Springplank voor de toekomst