Inspirator van het Papendal model overleden

 

Inspirator van het Papendal model.

 

Herman Buuts is overleden. Buuts (1944), voormalig trainingscoördinator van de Atletiekunie, is in zijn tweede vaderland Zweden, op 27 december overleden. Herman Buuts was niet alleen het gezicht van de KNAU begin jaren tachtig, hij beïnvloedde bovenal het denken van het trainersgilde uit die tijd.

1982

 

Na Anton Huiskes, Joop Waterreus en Bob Boverman was Herman Buuts weliswaar de vierde trainingscoördinator van de KNAU, maar hij was wel de eerste die de functie voltijds vervulde. Daarvoor was hij ruim 12 jaar coördinator/hoofd coach in Zweden[1]. Buuts had, na zijn opleiding aan het CIOS Overveen, de hoog aangeschreven Deutsche Sporthochshule in Keulen bezocht. Toch was de aanstelling van de 36 jarige Buuts niet zonder slag of stoot verlopen.[2]

De full timer kwam daarna ook geregeld in botsing met de rest van de bond die bestond uit part-timers en vrijwilligers.

 

Sjef Swinkels, in het zelfde tijdvak beleidsbepalend, was goed bevriend met Buuts. Hij had ook een flinke vinger in de pap bij diens aanstelling. De trainer-coach B opleiding en de medewerking van de clubs waren voor de nieuwe trainingscoördinator van groot belang. 

De topatleten uit die tijd Schulting, Nijboer, Druppers, Van Hulst en Cooman om er een paar te noemen hebben veel te danken aan Buuts. Zelf was hij een matig atleet geweest, in 1965 een zilveren medaille in Groningen op het onderdeel kogelslingeren, maar voor de top atleten stond hij pal. Hij besteedde veel aandacht aan de mentale begeleiding en de maatschappelijke begeleiding (als voorbereiding op een carrière na de sport). Coaches en topatleten raakten door zijn inbreng geïnspireerd en zij werden door hem wegwijs gemaakt in de mores van de internationale topatletiek, aldus Charles van Commenee. Van Commenee is duidelijk over de invloed van Buuts op zijn carrière: 'Herman Buuts is de man die mij de weg wees, mijn grootste inspiratiebron'.[3]

 

Namen. Heel veel namen uit de atletiekwereld die begin jaren tachtig het beeld bepaalden zijn al lang vergeten, overleden of uit de atletiek verdwenen. Toch dacht ik aan hen toen bij de OS van Tokyo dit jaar de Nederlandse atletiek als nooit te voren glorieerde. 

 

In district West I (Noord Holland-Utrecht) was onder leiding van Wil Westphal in 1980 een plan ontwikkelt waar professioneel opgeleide coaches de clubs moesten ondersteunen als sport technisch kader adviseur (STKA). Ik was daar één van samen met Ronald Vetter. Uit de inmiddels illustere coach opleiding uit die tijd: trainer-coach B kwamen Charles van Commenee, Peter Verlooy onder andere voort. Zij spelen ook nu (weer) een rol in de Topcoach 5 opleiding van dit moment waar Wigert Thunnissen het voortouw heeft. Ook Henk Kraaijenhof, oud gediende in atletiekopleidingen doet mee. Zonder Buuts was dit niet op deze manier gerealiseerd!

 

Vetter pakte als coach twee medailles bij de zevenkamp, de estafettes onder Verlooij/Thunnissen op de kaart gezet nu met geweldige tijden op de Spelen. Van Commenee was hoofdcoach. Namen die begin jaren tachtig nog in de ranglijsten te vinden waren maar nog met natte inkt op de coach contracten. Zo bezien was Buuts de inspiratie bron van Papendal. 

 

Toevallig had ik vorige week een gesprek met Peter Eriksson. Hij noemde de
Nederlander als zijn voorbeeld[4]. Eriksson, als voormalig sprinter op de schaats,  werd door Buuts op het atletiek spoor gezet. Zijn filosofie omtrent coachen heeft Eriksson later vele malen geroemd. Buuts was meer dan in een naam in de atletiekwereld van Zweden en Nederland. 

 

RIP Herman Buuts 1944-2021

---

[1] Leidse Courant 14 Oktober 1980.

[2] https://www.henkvandersluis.eu/wp-content/uploads/2019/01/Herman-Buuts-18-oktober-1980.jpg

[3] https://www.atletiekunie.nl/nieuws/memoriam-herman-buuts

[4] https://en.wikipedia.org/wiki/Peter_Eriksson_(coach)