Prijs uitreiking

in Koya '22 KSA

Prijsuitreiking

 

Het stuk had als titel: in praise of my mentors. Geschreven door Dan Pfaff. Een bekende Amerikaanse atletiek coach. Toen ik begon met coachen, was hij werkzaam op de universiteit. Een droombaan dacht ik met hordes talenten in een afgebakend traject.  Dat hij mijn leeftijd had kwam niet bij me op (kwam door zijn borstel snor denk ik zo). Ik zag hem op toernooien met de bekende Amerikaanse coach outfit: polo, half lange korte broek met grote zakken en een hoed: Houston-Utep-LSU-Texas en Florida.  Daarna volgden coach avonturen voor hem als full time nationaal coach voor USA en Groot Brittannië en nog heel veel atleten uit andere landen als personal coach. Intussen deed ik hetzelfde traject in Nederland. Hij schreef een stuk over de mannen die aan helemaal aan het begin van zijn carrière al of niet bewust een rol hadden gespeeld. Een mentor rol. 

Hij begint het verhaal met deze zin:

When I was a young coach, I was desperate for advice and mentoring, but it was very uncommon back then. 

 

Toen dacht ik, ja inderdaad er waren wel voorbeelden maar dat was meer op afstand voor mij. De bekende coaches in Noord Nederland in mijn ogen waren Grietus Naber van De Sperwers, Jan Benes van Impala en, daar kom ik op terug Jaap Smit, maar daar stapte je niet zo maar op af om te vragen of ze mijn mentor wilden zijn.

 

In de Woldstreek waren de voorbeelden van mannen die zich met sport bezig hielden spaarzaam. De eerste die bij mij op komt is Rob van Zoest. Hij kwam als (jonge) trainer bij SGV en voerde het keur-turnen in. Als je meer talent had dan het gemiddelde was er extra trainen. Zo kregen we ook een onderlinge wedstrijd met jury en niet alleen de jaarljkse opvoering in het plaatselijke café. Later mocht ik op zaterdagochtend assisteren bij het keur-turnen voor de meisjes in Siddeburen. Een mooie stimulans. Zijn methodieken zou je zo weer kunnen geven bij een lesje elementaire turnvormen. 

Drijvende kracht achter veel sport in Slochteren was notaris de Nijs, voor schaatsen, gymnasiek en atletiek. Hij initieerde aan het eind van het seizoen en meerkampje voor de gymnastiekers en de besten mochten gratis mee trainen met AV de Woldstreek. Wytze Bakker en ik waren de besten en verdienden dus een maand lang trainen bij Jaap Smit. De sprinter van weleer trainde GVAV Rapiditas en was door De Nijs gevraagd om atletiek te promoten. Dat duurde niet heel lang en hij werd door een van zijn pupillen opgevolgd: Hans Waalkens. Jaap Smit bleef wel betrokken op de achtergrond en schreef onder andere de schema’s voor Annie Moedt uit Siddeburen (800-1500m). Toen ik hij hoorde dat ik naar een sportopleiding wilde drukte Jaap me op het hart naar ‘het echte CIOS’ te gaan. Dus niet naar het instituut in Heerenveen maar in Overveen. Daar gaf immers Wil Westphal les. Jaap had zeer gestructureerde trainingen met een vaste indeling en alles uitgeschreven op schrift en dan gekopieerd voor de diverse groepen en onderdelen. Je zou ze nog zo weer kunnen geven bij een willekeurige atletiekvereniging.

Ondertussen kreeg ik op de MAVO les van meneer Rengers. Ik zou eigenlijk mijnheer Rengers moeten schrijven want de gymnastiekleraar  ging altijd netjes gekleed. Een gestreken  wit overhemd op een gesteven lichte  broek, zaalschoenen met blanke zool en om het af te maken: een vlinderdas. Zijn haar strak in de scheiding en met zijn donker gemontuurde bril, maakte hij een strenge indruk.  Tikte, staand voor de deur van zijn leraren hokje, met de 1 meter stok het ritme bij de warming up voor het tempo. Maar hij zorgde ook voor een uitstekend leerplan. Dat realiseerde ik pas veel later. Hij bracht ons het spelidee en basisprincipe van sportspelen bij: volleybal, basketbal, softbal en voetbal. Maar ook turnen. Je zou de lessen zo weer kunnen geven op een middelbare school.

Ik voeg daar nog Johan Eshuis aan toe. Hij verzorgde de lessen lichamelijke opvoeding op De Nijenborg in Stad. Op maandag stond hij in de krant als trainer van Sudosa Assen en op door de weekse dagen in de gymzaal.  Hij gaf naast basis technieken ook tactiek in zijn  sportspellessen. Dus penetratie bij volleybal, man to man of zone bij basketbal enzovoorts. Maar ook gymnastiek vormen en dans, we gingen zelfs bowlen. Voor de mensen die naar de ALO of CIOS wilden was er op donderdag ochtend voor de regulier lessen uit een oefen uurtje. Ik kon meeliften met mijn orgelleraar Slump die als vrachtvervoerder (eerder bij Ten have/Louters) vlak bij een doe het zelf zaak aan het Reitdiep werkte. Dus was ik gedurende de wintermaanden al om half acht op school en dan had Johan Eshuis de deur al open gemaakt.

Zonder deze mannen had ik nooit de stap naar de sportwereld kunnen maken. Ik prijs me gelukkig ze gekend te hebben en bedank ze nog maar een keer via deze weg voor de inspiratie. Zonder het te weten zijn ze vaak een voorbeeld mij geweest. Ook nu nog ben ik me bewust van hun acties en wat dat voor mij betekent. Een verlate prijsuitreiking dus.

 

https://altis.world/articles/in-praise-of-my-mentors/