Panorama

 Afentoe moet ik er even uit.

De airco staat te  loeien. En wel zodanig dat ik het koud krijg. Ook is er in het kantoor geen zonlicht. Het slaat op mijn ogen en ik voel hoofdpijn opkomen. Of ik lees iets wat me raakt. Een vol gemoed. Soms heb ik gewoon even lucht nodig.

Dan ga ik het dak op. Een nooddeur op de gang geeft toegang tot een plat dak. Als ik aan de achterkant op de balustrade sta zie moderne gebouwen scherp afgetekend tegen de blauwe lucht op de horizon.

Links de flesopener waar ik vlak bij woon. het is maar een kippeneindje met de auto. een klein kwartiertje. 

Ik denk aan thuis. Verlang naar mijn grote liefde. Wil graag weidse Groningse luchten zien. Of de branding voelen aan de Copacabana. 

Maar dit is het uitzicht waar ik het mee moet doen. Het zij zo.