reizen in je hoofd

"op weg naar huis na het laatste schoolkamp van de basisschool" (gerard lenting 2002)

vorige week begon mijn weekend na het lezen van een stukje over prik op nu.nl erg leuk. ik was gelijk in de stemming. helemaal terug in de zorgeloze tijd. een grote tupperware beker met ranja na een middagbuitenspelen. lekker glaasje prik op zaterdagavond bij oma (en daarna tv kijken vanuit en slapen in: de bedstee). ik moest ook denken spoetnik. dat was al weer enige tijd later toen het ontbijt en de koffie al weer waren gezakt maar de herinneringen bleven komen. spoetnik: suiker in koffieroom roeren en dan er voorzichtig prik opschenken, lekker in een groot glas eerst het schuim oplepelen en dan voorzichtig de resterende prik opslurpen om het restantje suiker te kunnen nuttigen.

in de loop van de afgelopen sprak ik langdurig aan de telefoon (via skype) met Grietje. een vriendin die ik al zo lang ken dat woord vriendin eigenlijk te kort schiet. typisch ook een geval van elkaar tijden niet spreken en toch de draad direct weer op kunnen pakken. de dag na het gesprek zag ik opeens een paadje voor me. een smal paadje met links een sloot en rechts een karrepad. het pad begon half verhard, ging over in zand en na de dijk in een pad wat nauwelijks onderhouden werd. die was een achterafweggetje naar het gehucht Denemarken. het eerste deel liepen/fietsten we soms als we naar opa en oma Lenting gingen. het tweede deel reed ik soms als ik naar Grietje ging. Normaal ging de weg langs het Slochterdiep. Zo'n weg langs een kanaal met betonplaten en een smalle strook asfalt er langs. Maar goed dat paadje heb ik dus al meer dan dertig jaar niet gezien. Nu na het telefoontje stond het opeens scherp voor de geest.

Vandaag komt Joyce. Ik heb dus al een aantal uitstapjes gepland. Daardoor denk ik, ook weer, veel nagedacht en herbeleefd wat we samen hebben gedaan. Maar ook hoe snel het gaat van achter op de fiets naar nu: in haar eentje met het vliegtuig.

Spannend dat reizen in je hoofd.