IM Servee Wijsen

IM Servee Wijsen

Als beginnende coach, dus vooral werkend met junioren in die tijd, kreeg ik toch al snel te maken met de nationale seniorentop. Want hoogspringen voor vrouwen is nu eenmaal een nummer waar meisjes al vroeg succes kunnen boeken. Zestienjarigen die hoog springen zijn geen uitzondering. Zo kreeg ik direct te maken met de nationale coach. Met een man die zelf uit het springen voortkwam. Dat wist ik want bij ons op de Pim Mulier baan liep Pim. Een man met een mening en een grote mond (maar ook een heel groot hart). Die had geen goed woord over voor de man uit Limburg, net zomin als voor de mannen uit Den Haag, of uit de buurt in Amsterdam en Beverwijk. Kortom de concurrentie snapte niet zoveel van polsstokhoogspringen als Pim Gobel, volgens Pim zelf.

Servee Wijsen als oud recordhouder was iemand uit ‘de verleden tijd’ van het polsstokhoogspringen. Het tijdperk van de stalen stokken waar Wijsen in begon en successen vierde maar ook de tijd dat grote glasfiber stokken in zwang kwamen. Wijsen verbrak meerdere keren zijn eigen Nederlands record en daarna duurde het geruime tijd voor het werd overgenomen door Bert Krijnen en Eltjo Schutter.

Dat wist ik allemaal niet maar omdat ik het opzocht in de nationale sportbibliotheek in Den Haag kwam ik erachter dat die koekenbakker (aldus Pim) wel wat kon. 

De weg naar prestaties was een ander medium waar ik de naam van Servee tegen kwam, eerder nog dan op de atletiekbaan. Wijsen becommentarieerde beeldseries hoogspringen. Gaf ook les in de trainer coach B opleiding. Maar ook training aan onder andere concurrenten van mijn meiden. Bij Sparta Den Haag en in Sittard o.a. als ik me niet vergis. 

Een voorval uit de trainer/coach opleiding kreeg uit verschillende monden te horen. Servee liet een video zien van een bekende hoogspringster en becommentarieerde de sprong met karakteristieke Limburgse tongval. Benoemde de factoren die sprong beïnvloeden en wees op het uitstekende doorvoeren van een bepaalde techniek. Ondertussen liep het beeld door en passeerde de atlete de lat niet. “Maar Servee, wat is dit nou”, vroegen de cursisten. Terwijl hij het zweet van het voorhoofd wiste sprak Servee: “ …ja, het systeem stijgt niet voldoende he….”

In de groep Sjef Swinkels met Henk Kraaijenhof zaten verder wat leraren: Toine van de Goolberg, Jan Willem van der Wal, Peter van Wijk en ook meester Servee Wijsen. Om deze groep kon je op een gegeven moment moeilijk heen: ze waren opleiders van trainer/coach-B, coaches en begeleiders op diverse fronten. Zo was Servee ook actief in district zuid en binnen de NKS. Toen ik bij de (Rooms) Katholieke Atletiek Vereniging Holland Haarlem training ging geven hoorde ik dus nog meer verhalen over Servee.  Als reis- en ploegleider, als bijrijder in de bus en als coach van Monique van der Weide.

In levenden lijve kwam ik hem, met camera in de aanslag, overal tegen bij (inter)nationale hoogspring wedstrijden meestal met (weer) Monique. Die ook nog een aantal keren in de meerkampploeg mee deed. Waar Monique lid was daar gaf Servee ook training. In die tijd verbeterde van der Weide ook het Nederlands record, zo maar uit het niets 1m88cm.. Later vertelde Servee in geuren en kleuren langs de baan hoe de prestatie zich in de training al had aangekondigd. Vele jaren later was Servee ook begeleider van Sietske Noorman die in haar begin jaren weer tegen ‘mijn meiden’ sprong en veel later de strijd aanbond met de top meerkampsters en 187cm sprong.

Enorm veel tijd en energie heeft de geboren Maastrichtenaar in de (met name zuidelijke) atletiek gestoken.  Een man die heel veel tijd op en rond de atletiekbanen heeft doorgebracht. Die zijn ervaringen en kennis wilde delen. Servee Wijsen is overleden in Geleen 24 Juli op 84 jarige leeftijd.

Servee Wijsen deed nooit uit de hoogte, maar kijkt nu vanuit grote hoogte neer…het systeem is gestegen.

(pas geplaatst bij terugkomst in Nederland op 13/8)