vliegeren

(c)GL2011 gerard lenting: vliegeren.

Tijden had ik geen vlieger gezien.
Vroeger was het een beetje seizoen of tijd gebonden naar mijn beleving. Het was meestal in de tijd dat het koren net van het land was. Dan knalde je vlieger op de harde stoppels en scheurde het direct stuk. Gedaan met je huisvlijt. Het echte vechten met een vlieger heb ik nooit gedaan. Dus zo'n lijntje met glaspoeder insmeren en dan de andere vlieger proberen te laten landen door onder de lijn door te duiken.
Ook heb ik nooit van die ingewikkelde vliegers gemaakt: met kfiguren of zo'n kubus idee. Nee gewoon een lang en een kort latje met gekleurd papier en een staart.

De vliegeraar brachten deze gedachten naar boven maar bij het lezen van het boek werden ze snel naar de achtergrond gedwongen door de vreselijke gebeurtenissen in het boek. Misschien dat ik daarom het boek ook niet uit krijg.

Nu zie ik hier dagelijks vliegers. Vaak lichte dingetjes en ze storten ook dikwijls op de atletiekbaan neer. Heel gedoe want dan moet de vliergeraar permissie vragen om binnen te komen moet er vaak een bewaker mee en dan de vlieger losmaken van de omheining. Soms lukt het om de vlieger met een deel van het touw weer de lucht in te krijgen en hoor je gejuich van de andere kant van de muur.
Soms staan ze heel hoog en weet je niet waar de vliegeraar is. Soms zit die lui onder een boom te kijken. Soms zit de vlieger gewoon vast aan een paal. Het mooist is een stijgende, dansende vlieger: met kleine knikjes links en rechts omhoog het luchtruim in.
De felle kleuren steken mooi af tegen de blauwe lucht.

Bijna zoals Toon Hermans zong ..

Een ballon, een ballon, een ballonnetje
Een ballonnetje, dat danst in de wind
Aan een draadje naar de zon