overval II

Je moet de groeten van Franziska hebben, zei mevrouw Lenting tegen me. Ik moet een vragende blik hebben geworpen want ze vervolgde met: je weet wel.

Nou nee, er geen licht bij me op. Uiteindelijk wist ik dat het over een Duitse vrijwilligster ging die nu weer in Eruopa studeerde en vertelde ze het volgende.

F. ging naar het centrum met een kleine bus. Er zijn de gewone bussen maar ook kleine met betere stoelen en goede airco. Ze zijn wel bijna drie keer zo duur; acht in plaats van drie reaals. Ze zat al in de bus toen er iemand instapte waar de chauffeur een beetje vreemd naar keek maar hij liep direct naar achteren en deed het gordijntje dicht. Van buiten kon niemand hem zien. Toen de bus ging rijden ging hij naar voren en deed zijn rugzak voor de borst, sprak tegen de chauffeur niet meer te stoppen. Hij hield een pistool op hem gericht om het verzoek kracht bij te zetten. Vervolgens liep hij bij de passagiers langs en verzamelde telefoons, laptop, geld en sieraden.  De bus reed door tot een verlaten wijk en hij stopte uit. F. had haar oude “ingeleverd en tachtig BRL…wat moet je anders had ze gedacht toen hij langs kwam. Dit gebeurd dus terwijl ik in de bus zit dacht ze. Gelaten lieten de anderen het over zich heen komen. Dit is niet de eerste keer op deze lijn wist een te vertellen. Anderen wilden niet wachten tot de polite kwam. Klaarlichte dag, midden in een wereldstad een simple overval.