cabaretière
Op 26 maart in 2005 kreeg ik een afscheid aangeboden van AV De Spartaan vanwege mijn vertrek naar Qatar. Daar waren onder meer aanwezig Lonneke Derriks, Nienke ter Hoeve en de zussen Kragtwijk: Nienke en Anouk.
Gisteravond lieten Nik Goedemans, Henk Overdijk en ….. Anouk Kragtwijk tijdens de tweede halve finale, zien waar ze het afgelopen tijd zo hard aan hebben gewerkt. Het Groninger Studenten Cabaret Festival in de Stadschouwburg.
In het publiek zag ik de familie Kragtwijk zitten. Niet zo vreemd want de twee meter plus van Bert Kragtwijk zie je niet zomaar over het hoofd. Meestal kijkt hij je priemend aan terwijl hij met zijn grote kolenschoppen langs zijn lichaam klaar staat om een onzichtbare bounce-pass te ontvangen.
In het publiek zag ik de familie Kragtwijk zitten. Niet zo vreemd want de twee meter plus van Bert Kragtwijk zie je niet zomaar over het hoofd. Meestal kijkt hij je priemend aan terwijl hij met zijn grote kolenschoppen langs zijn lichaam klaar staat om een onzichtbare bounce-pass te ontvangen.
Dat ik in de pauze Lonneke Derriks, Nienke ter Hoeve en de zus van de ster van de avond Nienke tegen het lijf zou lopen was een mooie verrassing.
Het vreemde was dat ik door mezelf op het verkeerde been werd gezet. In plaats van de mooie dames zag ik plotseling de jonge atleetjes, middelbare scholieren, die ze waren in het begin van dit millenium.
Maar in de tussentijd had ik ze al eens getroffen bij de Spartaan waar ze betrokken waren in diverse functies bij deze mooie club. Toch stond ik op het verkeerde been. Ik had met open mond zitten kijken naar Anouk. Grappig, hard, streng voor zichzelf, kwetsbaar en met een paar prachtige liedjes. Dat was het meisje die verlegen met haar slungelige lange lijf over de hoogspringlat kronkelde.
En toch… toen schreef ze als enige van die jonge meiden een stukje. De rest leverde een actie-foto aan. Maar Anouk schreef. (aan het eind van het halve A-viertje).....” Mjjn oren luisterden niet meer naar dit verhaal. Ik bedacht me alleen dat ik niet kon hoogspringen en dat ik me niet kon voorstellen dat ik hoogspringen ooit leuk zal vinden……. Maar ja, ook ik word ouder”
Nu had ik dat dus. Ik zag haar niet meer met het witte shirt met het vredes cymbool maar een meisje met het witte-groene clubtenue en daar pasten ook Lonneke en de Nienke’s in. Ik ben heel wat ouder geworden en zie de sprongetjes, de tempo’s maar ik hoor managementkreten uit het bankwezen van Lonneke, vaktaal van Nienke lerares lichamelijke oefening en ontdek mbv google de carriere van de andere Nienke.
Dat Anouk niet fit was dat ze last had van van-alles-en-nog-wat maakt niet uit. Ik genoot van een klassieke cabaret voorstelling met praatje-grapje-liedje zoals ook Claudia de Breij dat doet. Dat ze niet bij de finalisten zit is heel erg balen voor haar. Niet in de finale maar voor haar ligt de lat veel hoger en is de finish veel verder. Ze gaat gewoon door met groeien.
En ik.
Ik ga gewoon door met ouder worden en genieten van de carrières van Spartaan atleten.
Ook als ze geen cabaretière worden.
Comments