awkward moments

De naam suggereerde een soort stoethaspel, achter de naam awkward I gaat een Groningse muzikant uit Winsum schuil. Hij trad op met band in de Lutherse Kerk. 

De Lutherse Kerk aan de Haddingestraat is gebouwd aan het einde van de 17e eeuw, toen het Lutherse geloof officieel nog niet toegestaan, maar wel gedoogd werd door het stadsbestuur van Groningen. Het gebouw mocht vanaf de straat niet herkenbaar zijn als kerk en was om die reden verborgen achter een voorhuis. In de 19e eeuw werd dit voorhuis uitgebreid met een verdieping en kreeg het een neoclassicistische gevel, met boven de ingang het opvallende ornament van de zwaan, hét symbool van de Lutherse gemeente.        

Het optreden leverde wel enkele awkward moments op (bij mij). Haperende introducties van een nummer, het steeds opnieuw stemmen van de gitaren, de aankondiging van het 'officieel' laatste nummer en de toegift, tussen de nummers door ging niks vloeiend. Het is Djurre de Haan vergeven. 

Het optreden met veel werk van het nieuwe album was gevarieerd en op een bepaalde manier meeslepend.  Met vleugjes van: Johan, the Nits, the Beach Boys die door klonken in de koortjes met name. Voeg daarbij een soepele cello en een zekere maar zachte slagwerker (die samen met een man op synthesizer/Wulitzer en nog een meezingend lid op bas) zorgden voor muzikaal plezier.

 

Afentoe neigt het met aaaaaah en ahahaaaaaas als opvulling net als het uithalen en afronden met een octaaf hoger aan het eind van de muzikale zinnen net geen kunstje wordt. Maar het was al met al een mooi optreden en voor kennismaking met de muziek van de Haan. 

 

Ik wacht de enthousiaste recensie van Igor af. Die zal ook wel vertellen van de 'ontdekkingstocht' op het Pieterpad, verband houdend met het menselijk bestaan, gezien als een aaneenschakeling van momenten: de existentiële ervaring van Djurre.

ps.

Igor schreef als correspondent Noord Nederland voor de nieuwsbrief van Excelsior (recordings news) en sloot af met..... 

En toen waren de liedjes op en was de betovering verbroken. 
Een zucht van na-genot golfde door de kerk.
Gevolgd door een lange rij bij de merch-tafel. 
Gelukzalige zweem op de gezichten van zowel muzikanten als publiek.

Hij is fan van het eerste uur. Ik van het laatste moment, kwam ook als laatste binnen,halverwgege het voorprogramma van een Duitse poëet/filosoof met veel tekst tussen de nummers, maar ben wel om. Awkward i verdient een luisterend oor in een verstilde omgeving.