dierenmanieren
Vliegen behoort niet tot de grondvormen van het menselijk bewegen. Toch willen we vliegen. Ik zie de vliegtuigen van en naar het dichtbij gelegen vliegveld glijden. Af en toe zie ik ook een luchtballon en hoor de branders als ze in het meer dreigen te vallen.
Vanuit mijn huisje zie ik regelmatig vogels die, zo lijkt het mij toe, proberen dingen te doen die mensen ook doen. Zo is er regelmatig een race tussen de huisjes door. Merels die als Lauda met Senna ( ik had ook Hamilton en een Fin kunnen noemen maar in de Formule 1 ben ik niet echt meer thuis. Al regel aanpassingen hebben het niet echt veel interessanter gemaakt) door bochten scheuren en elkaar de pas afsteken en slalommend tussen de huisjes door over het gras scheren.
Gisteren ook iets vreemds. Ik kijk uit over het meer en plots schiet er een spechts voorbij. Gaat klapwiekend in de rem. Maakt een bocht naar rechts. Hangt even stil en … grijpt het kozijn. Wat kan het brein een rare sprong maken. Ik denk namelijk niet: wat knap of wat raar wat moet die specht hier voor mijn raam. Nee, ik denk totaal aan iets anders.
Ik ben terug in de sportzaal van het CIOS-Overveen en we zijn aan het muurlopen. Voor de jonge lezers onder ons dat is zoiets als free-running.
http://en.wikipedia.org/wiki/Free_running
Wat deden we. Tegen de muur lopen. Niet met je hoofd maar met je voeten. Gewoon recht toe recht aan zodat je met een ferme afzet boven hoofdhoogte een draai om de schouderas achterwaarts maakte. Spektakel!
Mooier vond ik zo hoog mogelijk een bocht lopen. Dit bouwden we rustig op door een steun te plaatsen op een aan de lage schouder gelegen steunpunt: medeleerling of bok. Later liet deze dan staan als noodgreep maar liep je zonder steunen tegen de muur met je voeten zo hoog mogelijk natuurlijk.
Dus hard aanlopen, een soort verspringritme tot de muur en dan goed leunen en blijven lopen: halve cirkel.
Dat deed die specht dus ook.
(beetje moest ik denken aan een snelle hond over het zeil die probeert een bocht te maken en al slippend terwijl de poten doorblijven draaien probeert te sturen)
Mooi gezicht. De specht gluurde even naar binnen en ging er weer snel vandoor.
Even later kwamen een zwaluw hard in aanraking met mijn ruit. De eerste draaide nog net op tijd weg de tweede kon niet meer uitwijken. Knalde tegen het raam, schudde het hoofdje een paar keer en vloog gewoon verder.
Zoals je tegen een glazen deur kan lopen als je net met je voet voor en dus maar licht met je voorhoofd tegen het glas loopt.
Vanuit mijn huisje zie ik regelmatig vogels die, zo lijkt het mij toe, proberen dingen te doen die mensen ook doen. Zo is er regelmatig een race tussen de huisjes door. Merels die als Lauda met Senna ( ik had ook Hamilton en een Fin kunnen noemen maar in de Formule 1 ben ik niet echt meer thuis. Al regel aanpassingen hebben het niet echt veel interessanter gemaakt) door bochten scheuren en elkaar de pas afsteken en slalommend tussen de huisjes door over het gras scheren.
Gisteren ook iets vreemds. Ik kijk uit over het meer en plots schiet er een spechts voorbij. Gaat klapwiekend in de rem. Maakt een bocht naar rechts. Hangt even stil en … grijpt het kozijn. Wat kan het brein een rare sprong maken. Ik denk namelijk niet: wat knap of wat raar wat moet die specht hier voor mijn raam. Nee, ik denk totaal aan iets anders.
Ik ben terug in de sportzaal van het CIOS-Overveen en we zijn aan het muurlopen. Voor de jonge lezers onder ons dat is zoiets als free-running.
http://en.wikipedia.org/wiki/Free_running
Wat deden we. Tegen de muur lopen. Niet met je hoofd maar met je voeten. Gewoon recht toe recht aan zodat je met een ferme afzet boven hoofdhoogte een draai om de schouderas achterwaarts maakte. Spektakel!
Mooier vond ik zo hoog mogelijk een bocht lopen. Dit bouwden we rustig op door een steun te plaatsen op een aan de lage schouder gelegen steunpunt: medeleerling of bok. Later liet deze dan staan als noodgreep maar liep je zonder steunen tegen de muur met je voeten zo hoog mogelijk natuurlijk.
Dus hard aanlopen, een soort verspringritme tot de muur en dan goed leunen en blijven lopen: halve cirkel.
Dat deed die specht dus ook.
(beetje moest ik denken aan een snelle hond over het zeil die probeert een bocht te maken en al slippend terwijl de poten doorblijven draaien probeert te sturen)
Mooi gezicht. De specht gluurde even naar binnen en ging er weer snel vandoor.
Even later kwamen een zwaluw hard in aanraking met mijn ruit. De eerste draaide nog net op tijd weg de tweede kon niet meer uitwijken. Knalde tegen het raam, schudde het hoofdje een paar keer en vloog gewoon verder.
Zoals je tegen een glazen deur kan lopen als je net met je voet voor en dus maar licht met je voorhoofd tegen het glas loopt.
Comments