meerkoet

Een ezelsbruggetje altijd handig. Het beestje wat tussen de zwanebloemen zat verscholen was zwart met een witte snavel. Ik was het stadium drijfsijs voorbij maar verwisselde de namen van meerkoet en waterhoen nog wel eens. Dus zwart+wit is koe en dus (stam plus t) koet. De waterhoen lijkt ook meer op een kip. Kiplekker = zo fris als een hoentje. Het was me duidelijk dat hier een meerkoet zat te broeden.
Mevrouw P. had me al geattendeerd op dit feit. “Jij maakt toch altijd foto’s bij de sloot?”, vroeg ze. Geen ontkennen aan en ook onnodig dus: ja. Ik verzweeg maar dat ik al een foto geschoten had op een vroege ochtend. Er lagen vijf eitjes en het paartje bekeek mij angstig. Althans zo interpreteerde ik de schichtige bewegingen en het geklak. Zo klonk het me in de oren klak-klak alsof je met je tong klakt. Maar eens op een vogelgeluidenvraagbaak kijken en luisteren.
Vijf eitjes dus. Uiteindelijk vier jongen, een ei bleef achter in het nest. En de volgende dag was het ei weg en resteerden nog twee jongen. Het recht van de sterkste.
Toen het nest gemaakt werd was het duidelijk zichtbaar en makkelijk toegankelijk. Later groeide het dicht en was nagenoeg onzichtbaar. Nu scharrelen ze door de sloot en schieten afentoe naar het oude nest.

http://www.ivnvechtplassen.org/ivn_vogels_plas_moeras/Meerkoet_Fulica-atra.html
ps
diut geluid is dus anders ;(