ge-emmer

Een volkomen natuurlijke handeling. Tenminste daar gaat het in feite om. Een dagelijks terug kerende ritueel wat automatisch ging. Zoals met veel handelingen die op de automatische piloot verlopen gaat het pas fout als je er over na gaat denken. De eerste keer dat me dat overkwam was toen het materiaal anders was dan ik gewend was. Het grauwe wc-papier dat op de rol zat was er niet en er lagen slechts kranten. Prompt stokte de veegbeweging en zaten mijn vingers onder de stront. De tweede keer was vele jaren later. Ik kwam er achter dat ik beter maar kon poepen voor ik een duurloop ging doen want ik moest prompt uit de broek. Geen papier voor handen dus moest een grootblad van een varen tussen de billen de resten weg vegen Niks aan de hand met sinistra maar toch, het klinkt niet goed. Met ander woorden je hebt niet voor niks een eet hand: de rechter. Maar veeg je de billen af met een hand waar de fijne motoriek ook zo fijn gestuurd is of juist niet. Koot en Bie maakten me erop hun bescheurkalender eerder op attent. Eerste vraag moet de wc-rol zo in de houder zitten dat het van de muur afhangt of juist evenwijdig aan de wand van ‘het kantoortje’. Is er dus een lullig afhangend papiertje te zien dan is het in ieder geval hygienischer, blijkt. Daarna de vraag: binnen door of buitenom. Met andere woorden ruimte maken door de knieen naar buiten te doen en zo de rek in de onderbroek te testen of door een bil op te lichten en het gewicht te verplaatsen naar de andere kant van de bril. Sinds ik in Brazilie woon komt er een andere dimensie bij. Iets wat ik voor het eerst in 1987 in Rome tegen kwam maar eigenlijk weer vergeten was. Je gaat naar de wc en het eerste wat je ruikt is het emmertje. In het gunstigste geval afgesloten met een deksel maar toch. Net als de geur van de katoenenstroken maandverband van mijn moeder, iets wat je hele leven bij blijft. Een specifieke geur. Het gebruikte wc-papier wordt niet door de wc gespoeld maar in het emmertje gedeponeerd. Nu voel je opeens het verschil aan ieder papiertje. Glad, absorberend, hard, meerdere lagen, zacht of dun. Je moet direct de druk aanpassen en weten of je een volle hand hebt of niet. Want je kunt het niet laten vallen! Heb je direct een verstopping. Dat is nog erger. Qua stank en ongemak. Nooit eerder was ik me van het feit bewust of mijn darmen al wel helemaal leeg waren. Maar als je continu met een warme hap in je papiertje zit ga je er wel degelijk op letten. Je moet namelijk de grote boodschap wel wegspoelen maar het papiertje dus inpakken, in een ander papiertje of direct een groter vel nemen en het oprollen om het in het emmertje te deponeren. Nog steeds is het niet automatisch bij me met alle gevolgen van die. Vinger(s) met stront, meerdere keren navegen, stront aan je andere hand met de inpakactie. Ik ben er wel handiger in maar heb nog nooit zo nagedacht bij iedere stoelgang als hier. Zou het toch een onnatuurlijke handeling zijn?