de dood en de gladiolen

In Brazilië vieren veel mensen oud en nieuw op het strand. Dus wij ook. Want wat heb je voor excuus als je op de Copacabana woont? We deden het met de familie Scholten, de middag beetje op het strand en in het water klooien, wat eten, biertje, dan omkleden en terug naar de plek die we dus al sinds de middag in bezit hadden. Vlak bij ons huis dus we konden steeds vers eten en drinken halen en ook in ploegen douchen. We hadden al gehoord dat bijna iedereen van de meer dan twee miljoen aanwezigen op het strand geheel of in ieder geval een wit shirt aan zouden hebben bij deze gelegenheid. Dus iedereen gekleed in het wit om de goede intenties voor het nieuwe jaar uit te drukken.

Gedurende de laatste dagen gooiden al de nodige mensen rozen en andere bloemen (voornamelijk glaldiolen)in de golven als offer aan de Afro-Braziliaanse zeegodin Iemanjá . Op Oudejaarsavond gebeurde die ook. Met als hoogtepunt direct na het vuurwerk. Niet alleen bloemen maar ook andere geschenken: meloenen, snoepgoed gemaakt van rietsuiker, gebakken vissen en varkensspek. Slaven hebben elementen van hun religie meegenomen naar Latijns-Amerika. Hierdoor wordt Yemayá ook vereerd in andere religies zoals de Cubaanse Santería en de Braziliaanse Candomblé.

Yemayá wordt gezien als de godin van de rivier Ogun en bij extensie van de oceaan, en als godin van vruchtbaarheid en moederschap. "Yemayá" is een verbastering van de uitdrukking Yey Omo Eja, wat zoiets betekent als "Moeder wier kinderen vissen zijn". Deze naam heeft een tweeledige betekenis, met betrekking tot de mensen waarvan in een ceremonie bepaald is dat ze "kinderen van Yemayá" zijn: 1.De "kinderen van Yemayá" hebben een speciale band met het water, met de zee. 2.De "kinderen van Yemayá" zijn talrijk als vissen