pizza rodizio

Obers en serveersters waren er genoeg. Een vriendelijke jongeman had ons een tafel gewezen en de bestelling voor de drankjes opgenomen. De bezorging daarvan liep wat vertraging op. Zoals altijd was ook hier alles streng verdeeld. Wie doet wat enzo. Zo zijn er barbecue restaurants waar mannen slechts één (1) soort vlees uitserveren, bijvoorbeeld picanha of cupim. Mijn favorieten als het om vlees gaat, hoewel een contra filet Argentina er ook wel ingaat . Zo bouwden we in Uberlândia al snel een relatie op in ons favoriete restaurant met de juiste obers en serveerster. Hier was het voor wat betreft de taakverdeling niet anders. Dus het rondhangende deel was slechts inzetbaar voor de pizza rodizio. Daar zat ik op te wachten maar de pizza’s zaten nog maar net, iets over zessen, in de oven. Het restaurant met de rest van het buffet was al wel open. Ook de caissières hingen nog verveeld rond. Maar ze peinsden er niet over om ons de drankjes te brengen. De vriendelijke bediende kwam nog eens langs om ons uit te leggen dat de pizza’s later kwamen en dat het buffet een vaste prijs had. Mijn drankje was al geruime tijd op toen de eerste pizza ronde voorbij kwam. Een simpele margarita. Lekker. De tweede ronde was met chorizo. Het tempo zat er nu in en een kereltje met worstarmpjes stond bij onze tafel. Hij wees met zijn mes de twee soorten aan en haalde zijn neus op. Ik keek Diana aan die half proestend de andere kant op keek. Ik vroeg hem wat het verschil was allebei leek iets met kaas. Hij prikte, terwijl hij voorzichtig zijn neus ophaalde, in de ene helft waar wat stukjes in zaten en zei, hij wees nu naar de andere, deze is met garnaal. “Ok, doe me maar van beide”. Hij schoof de stukken op mijn bord en haalde, nu opnieuw, hard zijn neus op terwijl hij zich omdraaide. De harde stukjes op de pizza en het ophalen van de neus hadden gelukkig geen verband met elkaar. Het was een heerlijke rodizio.