Voorbeeld op afstand.

IM Grietus Naber.

Het overlijden van Grietus Naber kwam niet onverwacht. De mensen in zijn directe omgeving zagen het al tijden aan komen.  Na de dood van zijn vrouw en het openbaren van een ongeneeslijke kwaal bij hem zelf was het onontkoombaar. Maar voor alle atletiekliefhebbers die verder weg stonden is het een schok.  Toen ik dit bericht las, was ik druk bezig met de voorbereidingen op de Braziliaanse kampioenschappen voor onder 23 en moest stoppen om even terug te denken aan mijn jaren bij AV de Woldstreek toen ik altijd las over de geweldige resultaten van de Sperwers-atleten.

De kring van atletiekliefhebbers bestaat uit vele geledingen. In elke geleding was meneer Naber vertegenwoordigd. Zeker in het voormalige district Noord van KNAU. Grietus was namelijk een liefhebber pur sang. Zonder hem was de atletiek in Groningen en Drenthe niet denkbaar in de afgelopen veertig jaar.

Ik raakte door een samenloop van omstandigheden betrokken bij het hoogspringen: als districtstrainer op jonge leeftijd.  Daarom liep ik diverse wedstrijden af op zoek naar kennis en ervaringsdeskundigen. Dan kom je per district bij een aantal gerenommeerde namen uit: Serve Wijsen, Jan van Heek bijvoorbeeld en ook Grietus Naber. De man achter de successen van Ria Ahlers.  De geboren Groningse was een goede meerkampster en vertegenwoordigde ons land op de Spelen van ’72 en ‘ 76.  De opvolgster van Marjan Thomas zeg maar die ik bij DEM tegenkwam. Toen had je ook Sylvia Barlag (ADA)die goed vijfkampen kon maar ook uitstekend hoogspringen. Steeds dook dan ook de naam van Naber op. Die iedere keer weer hoogspringers voorbracht uit Emmen. Toen ik dus net begon als trainer/coach was daar meerkampster Hendrike Schut, die ook weer uitstekend hoogsprong, onder leiding van de man achter EAC De Sperwers. Altijd netjes gekleed op een passende manier. Een meneer bij wie ik zou verwachten dat hij een kammetje, een pen en een dun rolletje pepermunt in de binnenzak had.

Alle grote wedstrijden in het Noorden zowel buiten als onder dak konden niet zonder de inbreng van meneer Naber. Als lid van de jury was hij altijd een meneer. Iemand met gezag. Die ook respect afdwong door zijn manier van optreden. Met het boekje in de hand, met oog voor de atleet, begrip voor de coach en met hart voor atletiek. Dat betekende dat ik zijn beslissingen kon respecteren ook al was ik het niet altijd met hem  als  scheidrechter of wedstrijdleider eens. Toen er op de baan van Emmen een Nederlands kampioenschap was had Naber ook de leiding. De hele club was ingeschakeld en ook Ria Ahlers, nu onder de naam Steenpaal, droeg haar steentje bij. Dat was dus ook te danken aan hem. Want Grietus Naber was een totaal coach. Hij begeleide mensen. Dus zijn betrokkenheid stopte niet bij de atleet maar reikte ook buiten de atletiekbaan. Zo groeide het aantal mensen wat door hem beïnvloed werd gestaag van 1965. “Hij was fanatiek betrokken bij alles wat je deed”, zei Annemarie Schulte.

Schulte maakte deel uit van de juniorenploeg die in 2004 op het WJK haar opwachting maakte in Grosetto. Zelf was ik daar voor de Atletiekunie als hoofcoach. In de begeleiding zat ook Sylvia Barlag. Na afloop van het toernooi kwam Grietus naar me toe. Ik feliciteerde hem met de finale plaats van Annemarie en haar goed optreden in de 4x4 waarmee ze het NJR verbrak. Toen bedankte hij mij. Ik stond even met de mond vol tanden. Hij had genoten van de wedstrijden maar wilde mij vooral bedanken voor de goede begeleiding (‘zeer professioneel’ noemde hij het). Toen ik uiteindelijk wat uit kon brengen heb ik hem bedankt. Voor zijn inspirerende rol in de atletiek en voor het feit dat hij voor mij als voorbeeld diende. Hij voelde zich er niet echt gemakkelijk onder maar sinds dat moment hadden we bij iedere wedstrijd even contact.

 Je zou Grietus Naber een inspirerende leraar, een gids en voorbeeld kunnen noemen die bij velen in hoog aanzien stond, zeker bij zijn vakgenoten. Hij was 25 jaar atletiekdocent op de ALO Groningen,  35 jaar gymleraar en ontelbare jaren atletiektrainer. Naast clubtrainer was hij districtstrainer, opleider en docent maar ook bestuurder, afgevaardigde plus jurylid, wedstrijdleider ook internationaal. Hij kreeg daarvoor in 2010, terecht,  een koninklijke onderscheiding.

Een groot verlies  voor de Nederlandse atletiek. 

Een persoon die zich niet laat vervangen.

Het zal wennen worden voor iedereen die hem kende van de atletiekbaan.
"Uniek persoon, een echte gever en geen nemer in de atletiekwereld" (zo sprak een goede vriend van mij over hem)

Maar zijn geest leeft voort in de ontelbare volgelingen van atletiek goeroe Grietus Naber.

In Emmen en ver daar buiten.Ook buiten de atletiekwereld.

(bewerkt 8/9, 9/9)