gestrand

Op het strand spoelde gisteren een dood jongetje aan. Niet aan ons strand van de Noordzee maar in Turkije (bij Bodrum, dat ligt tegenover het Griekse eiland Kos.).

Gelukkig, denken sommigen.

Hij droeg een korte blauw broekje, een rood shirtje en schoentjes met een voor een driejarige makkelijke klittebandsluiting. Het kind was vermoedelijk afkomstig uit Kobani (in Syrië.  De inwoners van de stad, veruit de meesten Koerden, geven de voorkeur om de naam "Kobanî" te gebruiken in plaats van de officiële naam van de stad: "′Ayn al-Arab"-arabische bron-, deze laatste naam is niet van Koerdische afkomst.)
Oh, denken sommigen.
Het was een vluchteling op zoek naar een veilige haven in een ander land.

Niet bij ons, denken sommigen.
Gestrand.
.....
Hij heette Aylan Kurbani.

Ik probeer me voor te stellen hoe ik me zou kunnen voelen als ik op de vlucht moest uit mijn eigen land naar een buitenland, waar ik niks en niemand ken, via een gevaarlijke weg, deze keer over water, met ons gezin, op weg naar het vrijheid en veiligheid....
Het lukt me niet.
Denk steeds aan het woord: vluchtstrook.

En hoe gevaarlijk die is.

Zou als nog familie van Aylan Kurbani in huis willen nemen.
Wat sommigen daar ook van mogen denken.

Naschrift:
Het lijkt dat velen de aanleiding van dit probleem al weer vergeten zijn. Ook dat optreden tegen Syrie lange tijd door diverse Europese landen is tegen gehouden. Dat interventie nog steeds onbespreekbaar  is. Tel daarbij de moeilijke stammen verhouding in dit deel van het Midden Oosten en de moeizame relatie tussen de religieuze stromingen en het plaatje is compleet: een complexe tijdbom die op ontploffen staat. Natuurlijk is ook Rusland een factor. Maar, nu het opeens dichtbij komt, wil een deel van de politiek Nederlandse militairen sturen. Het kan verkeren.