blanke mannen

w
blanke man blanke man
met zijn witte boordje aan
denkt dat hij alles kan

obligaties swingen niet
hypotheken swingen niet
en zijn vrouw en zijn vriendin
swingen doen ze evenmin

liedje van De Dijk uit 1987.

panorama opname met I-phone.

Daar moest ik aan denken toen ik in de foyer van de Oosterpoort zat en de bezoekers binnen zag komen. Blanke mannen dus. Heel veel blanke mannen met hun vrouw/vriendin. Nog meer blanke mannen in groepjes van vier of meer (en geen groepjes vrouwen). Ik spotte twee mede-nederlanders. De rest dus blank en overwegend man.
Even zag ik een exotisch tintje een vrouw met glitterende hotpants. Het was een tikkeltje gewaagd op de hoge hakken en met een zwarte panty. Maar dan ook maar een tikkeltje want er zaten geen billen in en de broek lubberde om haar dijen. Met weemoed dacht ik aan Rio.
Ik was in mijn eentje naar het concert. Voor het eerst. Niet voor de eerste keer alleen maar voor het eerst De Dijk buiten Amsterdam/Haarlem regio. En ook voor het eerst sinds lange tijd naar een band die ik heel vaak live heb gezien tussen 1985 en 2000.
Niks nieuws zou je zeggen want het muzikale intro is nog steeds hetzelfde. Huub beweegt nog steeds houterig en krap in de maat. In een rap tempo kwamen heel veel oude hits voorbij (meestal in lichtelijk ander arrangement).. De zaal was vol gepakt. JB Meyers ontbrak en ook een beetje de sfeer.
In de Oosterpoort heb je een zit gedeelte. Bij het voorprogramma was dat al helemaal bezet. Niet dat de mensen kwamen voor het voorprogramma: Swinder met onverstaanbare Groningse teksten op nogal vlakke muziek, nee ze kwamen zo vroeg omdat ze wilden zitten. Zitten bij de Dansen op de Vulkaan! Onvoorstelbaar. Gelukkig voor hen kwam dit pas in de toegift voorbij.
Het was dus nog al een shock voor mij.
Al die veertig plussers, al die mannen, al die mensen die zaten, het zaalpubliek; de blanke man plus zijn vrouw of vriendin evenmin, nee niemand. niemand kwam nauwelijks in beweging terwijl er hele fijne liedjes voorbij kwamen uit een hoofdstuk van de  Nederlandse muziekgeschiedenis door de Dijk geschreven.
Het was bijzonder laat ik het daar maar op houden. Als blanke vijftigplusser, met een longsleeve van VanDikHout, viel ik niet op met mijn biertje voor de PA.