Het begon met een berichtje.

Het begon allemaal met een berichtje op FB. Ik kreeg een melding dat G. interesse had in een evenement. Ik zag een bekende naam staan: Harry van Lier en band.
De plek zei me niks. Snel even opgezocht. Het bleek een piep klein podium te zijn in een eetcafe-achtige setting aan het water in de binnenstad van Groningen.

Goed, ik noteer dat ik geinteresseerd ben.
Als later G. aangeeft dat ze gaat, zet ik hem ook in mijn agenda want inmiddels heb ik gezien dat op drums een bekende zit.
Nou ja “bekende”, beter is dat ik hem (her)ken. Lang geleden op de HAVO was er in de middagpauze soms een jam. Op veel scholen zou dit vreemd zijn maar hier niet. Er was namelijk muziek als examen vak en ook extra muziek met blokfluiten en zang. Bij het jammen ware er dus ook twee jongens uit mijn jaargang. Harrie en Rene.
Nu zag ik dat Rene drumde bij Harry van Lier.

Naast het feit dat van Lier op de MAVO in Siddeburen heeft gezeten!

Gewoon twee schoolgenoten die samen optreden waar ik door een klasgenoot op ben geattendeerd.

Van Lier kwam pas op 57-jarige leeftijd met zijn eerste eigen album en heeft nu al weer een tijdje verder een nieuwe video met een nummer van de nieuwe CD (12,50 in euro) in premiere. Hij is dan voor velen misschien een onbekende, maar het is echt een oude rot in het muziekvak (artiest en docent). Speelde jaren als bassist met Appie Albers en ook in diverse bluesbands (oa. met zijn broer Hans) 

Toch is het huidige werk voor mij onbekend. Het zijn allemaal liedjes. Geen simpele structuur dat niet. Maar allemaal met een kop en staart en een opbouw. Ook niet melodieus gezongen maar recht uit het hart. Soms grommend en knauwend waar de emotie van afdruipt. Het grijpt je bij de strot.

Op Bone’s Boy ook dit breekbare liedje met een hoofdrol voor Marloes Nieuwenhuis met op bas….. DE bassist van Lier

Kortom: zondagmiddag in kleine setting met 25 man genoten van de bassist en zijn band bestaande uit: Marloes Nieuwenhuis: zang, Winfred Buma: gitaar, Han Hesselink:toetsen en natuurlijk René van Astenrode: slagwerk.  Die was, net zoals op de jamsessies die ik me herinner van de Nijenborg, strak en zonder poespas.

https://www.youtube.com/watch?v=GVClKpScyxk