volley
het is woensdagavond en de tv wagens staan buiten de hal al in actie als ik om zes uur aan kom.
een uur voor de wedstrijd is het al redelijk druk binnen.
ik ga op een plekje zitten op de onderste helft zodat ik een steuntje in de rug heb bij het achterover leunen. bijkomend voordeel is dat er niemand direct naast me kan zitten: de stoeltjes zijn weg.
de speler bewegen in een loom tempo over het veld en verdwijnen in de catacomben. als ze weer tevoorschijn komen op de beat van muziek gaat het tempo omhoog. de bulgaren doen een gemeenschappelijke warming up. de spelers van arjan taai doen het in meer afzonderlijk. ik zie een speler nog snel een bruin bolletje naar binnen proppen en het valt me op dat er weinig chemie lijkt in de groep. inspelen met bal lijkt plichtmatig en niet op het scherpst van de snede er gaat ook teveel mis.
dat beeld verandert niet in de wedstrijd. in de eerste set trekken 'we' nog wel aan het langste eind maat het lijkt me de coach van de bulgaren het min of meer toe laat. een gebaar naar de toeschouwers. lycurgus moet immers met 3-0 of 3-1 winnen om een 'golden set' af te dwingen. de tweede set gaat naar de tegenstanders. ze hebben een simpele maar doeltreffende tactiek: alle service gaat gericht op 1-2 spelers, die verwerken dit met een matige pass en dan is het een kwestie van afmaken. als een volledige rotatie van de bulgaren op de nummer 5 van lycurgus heeft gespeeld lijkt het me duidelijk. er komt geen antwoord en ook de eigen service laat het te veel afweten.
'ze' zetten nog alles op alles, proberen wat maar ook na een voorsprong van een punt of vijf lukt het ze niet om een tweede set te pakken. na de vierde set haak ik af. het is mistig en koud als ik naar huis fiets.
een uur voor de wedstrijd is het al redelijk druk binnen.
ik ga op een plekje zitten op de onderste helft zodat ik een steuntje in de rug heb bij het achterover leunen. bijkomend voordeel is dat er niemand direct naast me kan zitten: de stoeltjes zijn weg.
de speler bewegen in een loom tempo over het veld en verdwijnen in de catacomben. als ze weer tevoorschijn komen op de beat van muziek gaat het tempo omhoog. de bulgaren doen een gemeenschappelijke warming up. de spelers van arjan taai doen het in meer afzonderlijk. ik zie een speler nog snel een bruin bolletje naar binnen proppen en het valt me op dat er weinig chemie lijkt in de groep. inspelen met bal lijkt plichtmatig en niet op het scherpst van de snede er gaat ook teveel mis.
dat beeld verandert niet in de wedstrijd. in de eerste set trekken 'we' nog wel aan het langste eind maat het lijkt me de coach van de bulgaren het min of meer toe laat. een gebaar naar de toeschouwers. lycurgus moet immers met 3-0 of 3-1 winnen om een 'golden set' af te dwingen. de tweede set gaat naar de tegenstanders. ze hebben een simpele maar doeltreffende tactiek: alle service gaat gericht op 1-2 spelers, die verwerken dit met een matige pass en dan is het een kwestie van afmaken. als een volledige rotatie van de bulgaren op de nummer 5 van lycurgus heeft gespeeld lijkt het me duidelijk. er komt geen antwoord en ook de eigen service laat het te veel afweten.
'ze' zetten nog alles op alles, proberen wat maar ook na een voorsprong van een punt of vijf lukt het ze niet om een tweede set te pakken. na de vierde set haak ik af. het is mistig en koud als ik naar huis fiets.
Comments