bladderen
Het voelde alsof de verf afbladderde.
We zaten met z'n allen in de trein richting Brummen.
De hazenberg heette de straat waar tante Grietje woonde.
Het was een ommelandse reis.
Met de DAM-bus vanaf de Rolland garage naar Sappemeer.
Dan met de stoptrein naar de Stad.
Verder met de trein naar Zwolle, overstappen op de trein richting Deventer.
Nu was ik vroeg opgestaan vanwege langere reistijd: werkzaamheden aan het spoor.
Het station Assen ligt er uit voor twee weken.
Ik fiets naar de Stad, pak de vervangende bus naar Hoogeveen.
Dan naar Zwolle en opnieuw overstappen. Ik ga naar Apeldoorn om met C te wandelen.
Als ik in Deventer kom.
Zit in de oude trein. De tussendeuren kreunen. Andre hangt aan de steunstangen. Roelfien zit stilletje naast mijn moeder. Mijn vader doet het raampje naar beneden. (nu schiet me direct E' Pericoloso Sporgessie te binnen). Op het perron verschijnt een man met een dienblad op zijn schouder: grote kan koffie en kartonnen bekertjes. Ik kijk gefascineerd hoe hij praat, schenkt en wisselgeld aanpakt terwijl de trein al weer gaat rijden. Mijn vader lacht. (In Brummen vertelt hij later hoe iemand zonder wisselgeld koffie kocht).
Als ik in Deventer kom zie ik het oude station maar een paar straten verder op ook een moskee. De man van tante Grietje was katholiek, hij sloeg een kruisje bij het eten. Dat had ik toen nog nooit eerder gezien. Katholieken in Slochteren waren er niet (meer) toen. Hoewel onze kerk van oorsprong ook een Roomse kerk was.
We wandelen bij Apeldoorn en ik zie spechten en eekhoorns. Toen in Brummen zag ik voor het eerste een adder. Laatst zag ik voor het eerst een eekhoorn in Groningen.
Ik geniet van het landschap. Ik breng een uurtje of drie met C door. Maar ben in totaal van 0745-1745 onderweg geweest. Het frisse voorjaarsgroen, reeën, veel buizerds en ganzen.
Genieten. Het bolde, nieuwe en oude lagen kwamen boven. Het bladderde.
Comments