klein Algerije

Het mini mevrouwtje zat, toen ik haar de eerste keer sprak, op een swiss-ball.
Het haar verborgen onder een hoofddoek. Schoentjes onder jogging broek.
Haar handen versierd met gouden sieraden op de hendel van een lat-pully.
De bal leek onder haar opeens groot, zo klein is ze.
Ik gokte Egypte.
Sprak haar aan in het Arabisch: hallo dief.
Ze keek me vragend aan en ik herhaalde lachend het woord dief.
"U speelt vals met de oefening door de voeten te gebruiken bij deze oefening, dat is stelen".
Haar lach klaterde door de sportzaal. De donkere ogen straalden.
We wisselden de officiële beleefdheden uit: hallo, hoe gaat het.gaat het goed, goede middag....
Toen was mijn woordenschat op.

Later in de maand volgden nog meer  korte ontmoetingen steeds als zij in de oefenzaal was en met de therapeut naar een andere oefening ging. Gisteren sprak opnieuw met haar. Ze was alleen, de therapeut was op vakantie. De Arabische begroeting is al een ritueel.

We kregen het over andere zaken. Ze vertelde dat ze al dertig jaar in Nederland woont.
"Ik vind het soms zielig, voor mezelf, dat ik niemand heb om dingen te delen, zoals met de Ramadan", zei ze terwijl ze me ernstig aankijkt. Als ik naar haar familie vraag legt ze uit dat haar gezin gelukkig is maar dat de moslims haar niet aankijken omdat ze met een Nederlander getrouwd is en haar schoonfamilie kijkt haar niet aan omdat ze moslim is. "Het is minder erg vlees van een varken  te eten dan getrouwd zijn met Nederlander". Ik schrik. We zijn het eens over het feit dat Jaweh en Allah dezelfde zijn.

Een vriendelijke vrouw.
Moslima.
Ik wil meer van haar weten.
Kan ze me ook nog wat Frans en Arabisch leren.
Deze kleine Algerijnse.