nostalgie

Ik zag deze foto in de krant, als illustratie van merkenovernames. Waar het precies over ging was ik op slag vergeten. Ik zat gelijk in de keuken aan de Hoofdweg in Slochteren. Zaterdagochtend en mijn moeder ging iets bakken. Cake waarschijnlijk. Ik hoopte dat het zou mislukken. Meestal bakte ze iets voor vrienden of kennissen als we op bezoek gingen, maar als het mislukte dan aten we het zelf op. De mislukking varieerde van niet goed gaar tot ingezakt.
Daar ging het nu even niet om want ik had geen trek in cake. Nee het ging om de boter. We noemden het altijd boter terwijl het margarine ging. Er werd een pakje opengemaakt stukken afgesneden, dan in blokjes, om door het beslag te gaan. Vaak was er nog een aangebroken pakje ook. Die gebruikte mijn  moeder om de bakvorm mee in te smeren. Dat mocht ik dan ook wel eens doen. Het vetvrije papier knisperde als je het tegen de hoekjes drukte. Als het klaar was knipte je het zegeltje van de verpakking. Die gingen dan op een speciaal vel. Dat vel ging steeds vettiger aanvoelen en raakte niet alleen met zegeltjes maar ook met grote vetvlekken bedekt.
De margarine was bij ons in huis echt een extraatje. Moeder besmeerde de boterhammen met een dun laagje, alleen voor hagelslag werd een uitzondering gemaakt. Sowieso was beleg als extra want na twee boterhammen met was er een boterham met niks, of dus een heel dun laagje Zeeuws Meisje. Een boterham met tevredenheid. Niet alleen de Zeeuwen zijn zuunig...