arnold veeman #lalala
Via de uitloper kwam ik terecht op de webstek van Vera.
“Hallo-oo, komen jullie allemaal even wat dichterbij”, zei de jongen die namens Vera de boel moest openen. Het hallo klonk hol in de kelder want jullie, dat waren wij met z’n allen die langs de bar hingen. Nog geen elftal. De setting was bewust klein gehouden bij de lancering van de single. Dus. Een ongemakkelijk ogende stoel geflankeerd door een gitaar, op de koffer, en op rechts: een ukulele.
Op een tafel in de hoek stond een koffertje. In het opstaande deel zag ik een oude VK-magazine. Het verhaal van John Schoorl heb ik zeker twee keer gelezen.
Ik las ook een stuk van Karin Sitalsing (Noordeling sinds 1999) in de Trouw een tijd terug:
“Café com leite”, zo zou mijn Braziliaanse collega Luiz gezegd hebben als Arnold binnenkomt. In het zwart gekleed een licht gekleurde man met grijs coupe en bruine schoenen. Het zwarte hemd met rouches aan de mouwen geven de pezige lenige handen met slanke vingers de ruimte. Gain zwaarte moar kovvie vekeerd. Licht bruin Surinaams dus. Maar met een unieke Groningse tongval.
Hij neemt ons mee dwars door Stad en Ommeland, over het Hogeland, zingt een lied van Brel, verteld verhalen. Neemt ons ook mee op een nachtelijke zwerftocht door de stad en zo belanden we in Vera. “Doar in daipte van de nacht, schient dien waarme vlam dei wacht……….”
Het was meer een speciaal huiskamer concert dan een lancering. Ik koop na afloop de -oude- CD Toukomst en zie dat de ongemakkelijk ogende stoel van het optreden op de voorkant prijkt.
Veeman gaat niet voor makkelijk zoveel is duidelijk. Ik spreek af dat ik hem een keer een echt huiskamer concert wil laten doen. Bie ons thoes, met mien lutje laiverd. In Stad.
‘Arnold Veeman, geboren en getogen in Noord-Nederland, is een veelzijdig componist. Van filmmuziek tot onvervalst Groningse ballades, van symfonische composities tot eigentijdse autonome muziek. … (…) …Vanavond presenteert Arnold zijn single over de VERA Kelderbar in, hoe kan het ook anders, de VERA Kelderbar’.
“Hallo-oo, komen jullie allemaal even wat dichterbij”, zei de jongen die namens Vera de boel moest openen. Het hallo klonk hol in de kelder want jullie, dat waren wij met z’n allen die langs de bar hingen. Nog geen elftal. De setting was bewust klein gehouden bij de lancering van de single. Dus. Een ongemakkelijk ogende stoel geflankeerd door een gitaar, op de koffer, en op rechts: een ukulele.
Op een tafel in de hoek stond een koffertje. In het opstaande deel zag ik een oude VK-magazine. Het verhaal van John Schoorl heb ik zeker twee keer gelezen.
Ik las ook een stuk van Karin Sitalsing (Noordeling sinds 1999) in de Trouw een tijd terug:
…Een dag voor haar bevalling is zijn moeder zestien geworden. Haar ouders zetten haar het huis uit, de relatie met de Surinaamse vader is voorbij. De jonge moeder trekt bij een docent in, baby Arnold komt bij Egbert en Frouwkje van der Hoek terecht, vrienden van de docent. Zij wonen op een boerderij in Pieterzijl, ze hebben zeven kinderen en een groot hart, een baby kunnen ze er gemakkelijk bij hebben….
“Café com leite”, zo zou mijn Braziliaanse collega Luiz gezegd hebben als Arnold binnenkomt. In het zwart gekleed een licht gekleurde man met grijs coupe en bruine schoenen. Het zwarte hemd met rouches aan de mouwen geven de pezige lenige handen met slanke vingers de ruimte. Gain zwaarte moar kovvie vekeerd. Licht bruin Surinaams dus. Maar met een unieke Groningse tongval.
...Ain heurt die flustern in dien ainzoame smacht. En ‘kvuil me wiedvot dichtbie; dat hangt of van dien swakte en kracht...(uit: mien lutje laif)
Hij neemt ons mee dwars door Stad en Ommeland, over het Hogeland, zingt een lied van Brel, verteld verhalen. Neemt ons ook mee op een nachtelijke zwerftocht door de stad en zo belanden we in Vera. “Doar in daipte van de nacht, schient dien waarme vlam dei wacht……….”
Het was meer een speciaal huiskamer concert dan een lancering. Ik koop na afloop de -oude- CD Toukomst en zie dat de ongemakkelijk ogende stoel van het optreden op de voorkant prijkt.
Veeman gaat niet voor makkelijk zoveel is duidelijk. Ik spreek af dat ik hem een keer een echt huiskamer concert wil laten doen. Bie ons thoes, met mien lutje laiverd. In Stad.
meer op: arnoldveeman.com
Comments