Slutsky
Het nerveuze gedrentel langs de lijn heeft een doel. Hij gelooft oprecht dat zijn energie bijdraagt aan de prestaties van het team. Stilzitten lukt niet. Zijn team wint. Door de nederlaag tegen Vitesse blijft FC Emmen staan op de 16e plek in de eredivisie, met 24 punten uit 23 duels.
Sloetski heeft het allemaal gezien. Drentelend door het vak aan de zijlijn. Maar ook hij stond stil. Doodstil. Want voorafgaand aan de wedstrijd was er een minuut stilte ter nagedachtenis aan Jorg Scherpen, de broer van doelman Kjell Scherpen, die eerder in de week overleed.
In een, zo heet dat in voetbaltaal “beladen wedstrijd” verloor de FC Emmen met 0-3 van de nummer vijf van de eredivisie: Vitesse. Na een kwartier stond het al 0-1 “Een verdiende nederlaag,” noemde trainer Dick Lukkien het. Ondanks alles stond de 19-jarige Scherpen wel onder de lat.
Van de wedstrijd zelf weet ik verder niet zo heel veel meer. Des te meer de randzaken.
Eerst was er al het lekken van de informatie over de situatie van Jorg. Stond opeens Kjell in de schijnwerpers omdat zijn broer een hart stilstand had gehad en in coma werd gehouden. In de weken die er volgden was die aandacht er steeds. Clubs stuurden bloemen. Voetbalvolgers volgden de privezaken van de jonge doelman. Toen Kjell’s broer overleed stond het weer eerder in media dan dat wij het als staf officieel hadden gehoord.
Dat er geen speciale rand-attracties waren op de wedstrijddag, dat we met rouwbanden speelden, dat er vuurkaarsen knetterden op de achterlijn, een minuut stilte vooraf en een staande ovatie in de 21 minuut. Dat was een enorm pakket. Plus een uitvaart op het stadion waar de spelersgroep en de staf en medewerkers compleet was (naast nog honderden mensen in de zaal en op de bovenverdieping).
“Kjell”, zegt Anco, onze aanvoerder “is een hele grote kerel” Sommigen zeggen dat hij snel naar het buitenland gaat of naar een Nederlandse topclub. Hij staat model voor het huidige Emmen: Drent, voor het eerst in de eredivisie, en meteen sterk.
Vader Herman is trainer en was een goede voetballer, Kjell’s moeder was handbalkeepster bij E&O. Ze zijn er altijd bij. Langs de lijn, op de tribune en in de kantine. Ook bij deze beladen wedstrijd. Sloetski was er ook.
Het zal me altijd bijblijven het mooie gebaar van Leonid Viktorovich Slutsky
Sloetski heeft het allemaal gezien. Drentelend door het vak aan de zijlijn. Maar ook hij stond stil. Doodstil. Want voorafgaand aan de wedstrijd was er een minuut stilte ter nagedachtenis aan Jorg Scherpen, de broer van doelman Kjell Scherpen, die eerder in de week overleed.
Achter het doel van Kjell hadden supporters zondag een groot spandoek opgehangen: ‘De hemel heeft er een Emmenaar bij’. Op de achterlijn ruisten vuurkaarsen, de minuut stilte in het volgepakte stadionnetje was stiller en eindelozer dan ik eerder had meegemaakt. Niemand kuchte, niemand schraapte zijn keel, er bewoog geen voet of vinger, er werd nauwelijks ademgehaald…schreef Peter Middendorp in zijn VK column over FCMM.
In een, zo heet dat in voetbaltaal “beladen wedstrijd” verloor de FC Emmen met 0-3 van de nummer vijf van de eredivisie: Vitesse. Na een kwartier stond het al 0-1 “Een verdiende nederlaag,” noemde trainer Dick Lukkien het. Ondanks alles stond de 19-jarige Scherpen wel onder de lat.
Van de wedstrijd zelf weet ik verder niet zo heel veel meer. Des te meer de randzaken.
Eerst was er al het lekken van de informatie over de situatie van Jorg. Stond opeens Kjell in de schijnwerpers omdat zijn broer een hart stilstand had gehad en in coma werd gehouden. In de weken die er volgden was die aandacht er steeds. Clubs stuurden bloemen. Voetbalvolgers volgden de privezaken van de jonge doelman. Toen Kjell’s broer overleed stond het weer eerder in media dan dat wij het als staf officieel hadden gehoord.
Dat er geen speciale rand-attracties waren op de wedstrijddag, dat we met rouwbanden speelden, dat er vuurkaarsen knetterden op de achterlijn, een minuut stilte vooraf en een staande ovatie in de 21 minuut. Dat was een enorm pakket. Plus een uitvaart op het stadion waar de spelersgroep en de staf en medewerkers compleet was (naast nog honderden mensen in de zaal en op de bovenverdieping).
“Kjell”, zegt Anco, onze aanvoerder “is een hele grote kerel” Sommigen zeggen dat hij snel naar het buitenland gaat of naar een Nederlandse topclub. Hij staat model voor het huidige Emmen: Drent, voor het eerst in de eredivisie, en meteen sterk.
Vader Herman is trainer en was een goede voetballer, Kjell’s moeder was handbalkeepster bij E&O. Ze zijn er altijd bij. Langs de lijn, op de tribune en in de kantine. Ook bij deze beladen wedstrijd. Sloetski was er ook.
Na afloop hield Sloetski Kjell staande. Pakte hem bij de arm en sprak met hem. Kjell boog het hoofd. Hij pakte het cadeau met twee handen aan. De keepershandschoenen onder de oksel geklemd. Het was een shirt. De Vitesse trainer was zelf keeper (moest stoppen omdat hij de kat van de buren wilde redden en zijn knie verdraaide). “Scherpen is een held en heeft een enorm potentieel” liet hij later optekenen.
Het zal me altijd bijblijven het mooie gebaar van Leonid Viktorovich Slutsky
Comments