rol
In een aantal gevallen lijkt de situatie heel veel op die van mijn eerste ervaringen met de atletiek met Aspire. Wedstrijden die lijken georganiseerd om zoveel mogelijk officials te zien op de baan. Iedere taak is een functie. Dat betekent niet dat alles soepel loopt want al die handjes moeten ook nog aangestuurd worden. Ook nu is dat in feite maar een persoon die al bij aanvang vol in de stress zit in verband met de corona maatregelen: mondkapjes, onderlinge afstand enzovoorts.
Gisteren was exemplarisch:
de wedstrijd zou om drie uur beginnen maar om kwart voor drie nog geen kip te zien. Uiteindelijk zou het pas anderhalf uur later starten, maar dit ter zijde. Enkel de dames die controle op de tribune moesten houden waren er. Ze namen een groepsfoto.
De horden stonden in de baan klaar voor de 110meter horden. Op de juiste hoogte van 1 meter en met 9.14m tussen afstand, helaas wel een rij te weinig. Gelukkig werd dit opgemerkt voor de deelnemers van de tienkamp in de baan stonden.
Het verspringen was met een een enorme groep. Wel een man of dertig. Hoewel er twee aanlopen parallel voor de tribune lagen werd er slechts een gebruikt. Dat duurde dus flink lang, en er was direct al vertraging omdat het meten niet correct verliep volgens de coaches en ook het aanharken niet. Puinhoop dus.
De achthonderd meter met series op tijd, werd in een zo min mogelijk reeksen gelopen. Dus dubbele bezetting per baan voor de eerste honderd meter. Puinhoop.
De 3000 steeple ook met een massa start: 25 man in twee groepen achter de lijn halverwege het rechte stuk aan de overkant van de baan. De kopgroep van een man of zes was er snel en het hele veld lag uit elkaar. Achterin jongens die met moeite over de hindernissen klauterden en in de waterbak sprongen, daarvoor jongens die de elementaire techniek slecht 1 of 2 ronden vol konden houden, weer daarvoor de jongens met te weinig inhoud. In deze volgorde moest de kopgroep ze dan ook weer inhalen. opstoppingen, valpartijen en gevaarlijke situaties. Puinhoop.
Ondertussen was de scheidsrechter loopnummers rood aangelopen, de scheidsrechter springen een hartaanval nabij, de scheidsrechter werpen compleet in de war omdat de werpnummers op een bijveld moesten worden gehouden omdat de heilige voetbalgrasmat beschadigd dreigde te raken, en was de technisch directeur die wedstrijdleider en hoofd ceremonie en jury d'appel in een persoon vertegenwoordigde een complete instorting nabij.
Met jongens die voor de eerste keer een atletiekbaan (Mondo) van dicht bij zagen, debuterend op een atletieknummer, spikes moesten ruilen met clubgenoten of gewoon op blote voeten liepen was het een ervaring om nooit te vergeten. Maar of ze atletiek op deze manier leuk gaan vinden vraag ik me af. Het ministerie van sport die de clubs verplicht een x aantal sporten aan te bieden voor x categorieën, met x deelnemers lijkt zo wel heel erg te sturen op getallen.
Een handvol toppers de diverse nummers zal hopelijk de opstap naar de top wel gaan maken. Welke rol ik daarbij kan spelen is nog de vraag
Comments