terug reis.

.....Ik heb niet zo heel snel last van stress maar deze week wel een piekmoment. Een ingesproken bericht, van de persoon op het hoofdkantoor van Shanghai sport die mij in portefeuille heeft,  dat mijn vliegticket naar Rio niet geboekt kan worden. Beter gezegd niet mag worden want de baas heeft andere plannen. Van die plannen ben ik slechts zijdelings op de hoogte omdat twee collega’s met haar gesproken hebben. Die vertelden mij op hun beurt weer dat er veranderingen komen en dat zij daar onderdeel van zijn maar ik ook. I need to think about Ron, David and Lenting, waren de woorden van de atletiekbaas. Moet ik even lachen want ik ben als enige met mijn achternaam. 
Maar goed. De plannen zelf zijn onbekend terwijl de beide mannen een toezegging hebben op verlengen van hun contract wat afliep. Als ze terug komen van hun reces verder onderhandelen op inhoud zo lijkt het. Zelf had ik eerder al een gesprek aangevraagd want mijn proeftijd van drie maanden zat er bijna op en dat viel samen met de National Games periode. Nee echt niet nodig, alles was prima en, ik ging dan wel niet mee maar de baas was erg tevreden. Op mijn vraag of er dan geen pauze in het programma was reageerde ze (sommigen noemen haar achter haar rug: the tough lady, als baas van de atletiek en de sportschool) ontkennend en ik zou de junioren kunnen trainen. Ook bracht ze zelf op dat ik met kerst naar huis kon. Dat alles was in gang gezet. Inmiddels had ik al van mijn assistent begrepen dat het team Song drie weken vrij zou hebben. Ook hing het in de lucht dat er een trainingskamp zou volgen. Zodoende heb ik een evaluatie geschreven van Song en de CNG plus een concept planning gemaakt voor het volgend jaar. Ook een analyse van twee onderdelen waar ik wat meer inzicht in heb bij de vrouwen (van de dikke vriendinnen) Jiawen hoogspringen en Song (kogelstoten). 

2025	17,92		apr 26	Xiamen
2025	18,48	7	May 3	Shaoxing
2025	17,78		May 30	Gumi (KOR)
2025	18,95	2	nov 15		Q	17,40	18,95	r				18,18
2025	18,61	4	nov 16			x	17,77	17,87	17,37	x	18,61	17,91

Dat stuurde ik naar de baas. Een voorzet tot gesprek. Geen reactie. Maar nu, nu het einde van de afwezigheid van de coach nadert en de plannen nog steeds niet bekend zijn, opeens als donderslag het bericht géén boeking. Zijn baas had van mijn baas te horen gekregen dat er een trainingskamp is en dus kan ik niet weg. Ik besluit om Diana niet direct te bellen. Gelukkig is er tijdsverschil en ligt ze op een oor. Anders had ik wellicht direct zelf een ticket geboekt (die als ik zou besluiten terug te komen) niet terug betaald zou worden. Later op de dag, in de avond bij mij,  toch terug gedraaid. Ik dring aan op een gesprek met de directrice/baas van de atletiek. 
De volgende ochtend tref ik haar bij het ontbijt. Ze kwam vrolijk zwaaiend de eetzaal binnen maar schoof niet bij mij aan. Als ik klaar ben met mijn eitje en papje schuif ik dan maar bij haar aan. Ze steekt direct van wal. Geen probleem met Kerst, kijken naar invulling kamp, heel tevreden over mijn positieve inbreng en er komen veranderingen. Die kan ze volgens haar niet op dit moment delen want er zijn onzekerheden vanuit Beijing mbt nationaal team, vanuit hoofdkantoor met budget en ook veranderingen op het centrum zelf. Ik heb daar een belangrijke rol in en volgende week wil ze met me gaan zitten. “Het is positief voor jou en helpt onze atleten”, zegt ze alvast. Ik ben benieuwd.
Toch wel een opluchting om het te horen. Hoewel er helemaal niks concreet is nog. Afwachten wanneer ik het ticket in handen heb. Als ik Diana inlicht is ze even sprakeloos en even later toch verontwaardigd hoe de communicatie verloopt. Tsja. Ik moet het er mee doen. Kijken wat het oplevert.
De afgelopen dagen nog geen ticket nieuws. Tot zaterdagochtend er als reactie op mijn berichtjes een verlate reactie komt. Het ticket is nog niet geboekt want het wachten is op de terugkomst van de coach en de planning van het team. Nou breekt mijn klomp. De coach drong er al voor de CNG op aan dat ik met kerst naar huis kon en de baas bevestigde dit. Dit lijkt nu toch nog weer een kink in de kabel en vertraging bij de boeking. Zo langzamerhand heb ik er weinig fiducie meer dat de mijn gevraagde data daadwerkelijk ook de reisdagen zullen zijn. Is het een Test? Wordt ik getest op mijn aanpassingsvermogen, mijn flexibele gedachtensprongen. 
Dan is het Maandag. Ik ga kijken of het team terug is van de vakantie. Nee dus, wel tref ik mijn assistent en die zegt me het volgende. Je gaat op trainingskamp met het nationale team: jij en Song. De coach niet. Maar Song weet nog van niks. Ik ook niet, stamel ik. Even later krijg ik inderdaad van de dame op personeelszaken de bevestiging: Melden op 15 december in Beijing. Maar een uur later meldt dezelfde dame, op gezag van de directrice, dat ik niet ga want ik ben op kerstreces. Ik besluit haar maar even op te zoeken. Ja ik ben ook wel in de war zegt ze maar dit is definitief. De directrice is in vergadering maar ik app haar toch maar. Hoe zit het nou? Ik heb het druk maar volgende week maandag spreken we af. Hoe zit het met die veranderingen dan? Nou er komen personele verschuivingen zowel bij coaches als atleten. Jij schuift door naar hoogspringen vrouwen en nog wat nevenactiviteiten in het volgend jaar.
Tsja.
Op dinsdag 9 december krijg ik een reisschema toegestuurd met een overstap van 16 uur op Charles de Gaulle…. Dus zelf maar even googlen. Dan een betaalde vakantiedag opnemen en een dag eerder vertrekken op de 19e. Ben ik op zaterdag avond vroeg in de avond in Rio. Ook goed....

Dit is een fragment uit het dagboek. En inderdaad ik krijg een ticket reservering opgestuurd. 

Ik ben door de omzetting in mijn werkzaamheden opeens druk. Want ik had voor mezelf al een aantal zaken gepland in deze laatste week: naar de bank, naar de kapper, de mondhygiënist, naar een speciale winkel voor thee, een electronica markt enz... Verder moet ik nog een cadeautje voor Diana kopen en wat andere geschenken voor vrienden. 

Dat komt er niet van behalve het hoogste noodzakelijke. Via mijn collega Ron krijg ik het contact van de dame bij de bank die zijn internationale transfers regelt. Daar maak ik graag gebruik van. Snel geregeld.

Ik beloon haar met een porseleinen Delfts-blauw klompje. 

 Mijn taxi naar Pudong International is te vroeg. Dus moet ik Dimitry vragen om mijn was uit de wasmachine te halen en op te hangen. Veel te vroeg op het vliegveld dus. Ik waan me terug in COVID tijd. De vertel hal is akelig leeg en de winkels (gaan)sluiten. Ik scoor een presentje voor de missus en een drankje voor mezelf. 

Een overstap die de hele vrijdagochtend in beslag neemt en ik kan gebruiken om de twee lange vluchten aan elkaar te knopen. Het is grofweg 2 x 12 uur vliegen. Op Donderdagavond vanaf de compound vertrokken om acht uur lokale tijd (dat is elf uur voor op Rio) en hoop op vrijdagavond om acht uur op de Copacabana een biertje te kunnen drinken met mijn betere helft.

Zoals altijd gaat er bij mij iets fout als ik via Parijs vlieg. Ook deze keer. Ik heb maar 1 ticket gekregen in Shanghai. Bij de transfer balie krijg je de andere. Maar de Fransen hebben al het bedienend personeel bij balies vervangen door machines. Die machine krijgt mijn boarding kaart niet geprint dus moet ik via een andere ingang met mijn reisbevestiging en gegevens door de security. Dan naar de bekende L vertrek hal die niet staat aangegeven maar die ik na de vorige keren toch weet te vinden. Alles is nog dicht op deze natte en koude ochtend. 

We vertrekken met vertraging en landen met nog iets meer achterstand op het schema op GIG. Ik voel me redelijk geradbraakt na de lange reis en ook hongerig want transatlantisch is met Air France: een warme maaltijd bij vertrek van CDG en een ontbijtje vlak voor Rio.  

Via de speciale balie voor zwangeren, invaliden en ouden van dagen kan ik snel door naar de Uber. Iets over achten ben ik thuis. Dus op papier 24 uur: 19.30 op 18e vertrek Mihang en op 20.10 de 19e Copacabana. Elf uur tijdsverschil. Da hakt er in. Twee lange vluchten.