IJsclub Slochterbosch
http://www.flickr.com/photos/rtvnoord/5229407044/
IJs en schaatsen is voor mij in eerste instantie IJSCLUB SLOCHTERBOSCH.
Ik beschreef in een eerder stukje http://gerardlenting.blogspot.com/2010_01_01_archive.html al een keer het reilen en zeilen bij de ijsclub. Maar met het winterse weer al in Nederland zo begin december gingen mijn gedachten toch weer even die kant op. Zeker toen ik dit las: http://www.nielsroelen.nl/result_column.asp?Col_Id=397
Ver voordat er sprake was van nachtvorst bracht ik steevast al een paar keer op een zaterdagochtend door op de ijsbaan. daar kon ik me dan zo in de nazomer vaak helemaal nog niks bij voorstellen. het was gewoon een stuk grasland met een laag dijkje aan de bos kant en langs het erf van boer Huzeling. Verder niks. Ja, de houten keet stond er maar dat was dan ook alles wat echt met de ijsbaan te maken had. Nee toch niet helemaal want ook de lichtmasten stonden er al. Zonder de lampen dat wel.
Maar er moest dus wel wat gebeuren. Voordat voor de laatste keer het gras werd gemaaid werden de afbakenpalen in de verf gezet, de dijken nagelopen, bekeken en waar nodig verstevigd. Alle materialen werden schoon gemaakt en in de keet gezet nadat ook deze was opgeruimd. Vlonders werden gerepareerd en het schotten voor het kaarthok en de pomp groen geverfd.Tenslotte werd het stempelhok neergezet naast de pomp bij de ingang. Als laatste de vlaggemast plus het bord met IJsclub Slochterbosch geplaatst op het korte stukje tussen de pomp en haven. Goed zichtbaar vanaf de hoofdweg die daar een slome bocht maakt om het kantoor notaris de Nijs.
Wanneer de ijsbaan open ging dan hing de groen/rode vlag in top. Tenminste als het goed was als hij wapperde kwam de wind meestal van de verkeerde kant dus het mooiste was als de vlag stijf (bevroren) langs de mast hing. Ook belangrijk geen sneeuw voor er al een dikke laag ijs lag. Anders moest er flink geschoven worden en ontstonden er sneeuwdijken langs de kant en rond de wedstrijdbaan. Dat leverde altijd smeltwater op en dus oneffenheden op het ijs.
Mede door de beschutte ligging was de ijsbaan nooit als eerste open. Als het sneeuwde was er extra werk voor het ijsbaanbestuur. Dan moest er sneeuw geruimd worden. Eerst met grote schuivers en met bezems. Als het ijs sterk genoeg was ook met de motorschuiver. Meestal stond meneer Lubbers achter de schuiver. Ook kon er een bezem opgemonteerd worden volgens mij, maar dat weet ik niet zeker. Wel gebeurde het een keer dat hij met schuiver en al door het ijszakte en bij ons thuis droge kleding kwam halen.
De ijsbaan. Dan zie ik ook mannen met sigaren, gebreide mutsen en sjaals en lange leren jassen. Mijn vader had een speciaal door mijn oma Landman gebreide muts voor dit soort momenten. Of hij droeg zijn trouwe alpino als er hard gewerkt moetst worden. Sneeuw leverde voor hem sowieso extra werk op want ook bij de NS moesten wissels ontdooit worden, sneeuw geschoven worden op alle momenten van de dag.
Alle drukte kon ook zo maar om slaan. De wind naar de andere hoek, de stand van de maan veranderde, een depressie uit de Golf van Biscaje. Dan was het zo maar weg. Was er alleen maar een weiland onder water. Waar soms aan de kant van het kleine bos nog lang een laagje sneeuw in de schaduw bleef liggen als herrinnering aan de koudere dagen.
Update:
het regent in sommige delen van nederland
maar ijsbanen in groningen zijn nog open
http://www.natuurijskaart.nl/locatie/ijsclub_slochterbosch.html
IJs en schaatsen is voor mij in eerste instantie IJSCLUB SLOCHTERBOSCH.
Ik beschreef in een eerder stukje http://gerardlenting.blogspot.com/2010_01_01_archive.html al een keer het reilen en zeilen bij de ijsclub. Maar met het winterse weer al in Nederland zo begin december gingen mijn gedachten toch weer even die kant op. Zeker toen ik dit las: http://www.nielsroelen.nl/result_column.asp?Col_Id=397
Ver voordat er sprake was van nachtvorst bracht ik steevast al een paar keer op een zaterdagochtend door op de ijsbaan. daar kon ik me dan zo in de nazomer vaak helemaal nog niks bij voorstellen. het was gewoon een stuk grasland met een laag dijkje aan de bos kant en langs het erf van boer Huzeling. Verder niks. Ja, de houten keet stond er maar dat was dan ook alles wat echt met de ijsbaan te maken had. Nee toch niet helemaal want ook de lichtmasten stonden er al. Zonder de lampen dat wel.
Maar er moest dus wel wat gebeuren. Voordat voor de laatste keer het gras werd gemaaid werden de afbakenpalen in de verf gezet, de dijken nagelopen, bekeken en waar nodig verstevigd. Alle materialen werden schoon gemaakt en in de keet gezet nadat ook deze was opgeruimd. Vlonders werden gerepareerd en het schotten voor het kaarthok en de pomp groen geverfd.Tenslotte werd het stempelhok neergezet naast de pomp bij de ingang. Als laatste de vlaggemast plus het bord met IJsclub Slochterbosch geplaatst op het korte stukje tussen de pomp en haven. Goed zichtbaar vanaf de hoofdweg die daar een slome bocht maakt om het kantoor notaris de Nijs.
Wanneer de ijsbaan open ging dan hing de groen/rode vlag in top. Tenminste als het goed was als hij wapperde kwam de wind meestal van de verkeerde kant dus het mooiste was als de vlag stijf (bevroren) langs de mast hing. Ook belangrijk geen sneeuw voor er al een dikke laag ijs lag. Anders moest er flink geschoven worden en ontstonden er sneeuwdijken langs de kant en rond de wedstrijdbaan. Dat leverde altijd smeltwater op en dus oneffenheden op het ijs.
Mede door de beschutte ligging was de ijsbaan nooit als eerste open. Als het sneeuwde was er extra werk voor het ijsbaanbestuur. Dan moest er sneeuw geruimd worden. Eerst met grote schuivers en met bezems. Als het ijs sterk genoeg was ook met de motorschuiver. Meestal stond meneer Lubbers achter de schuiver. Ook kon er een bezem opgemonteerd worden volgens mij, maar dat weet ik niet zeker. Wel gebeurde het een keer dat hij met schuiver en al door het ijszakte en bij ons thuis droge kleding kwam halen.
De ijsbaan. Dan zie ik ook mannen met sigaren, gebreide mutsen en sjaals en lange leren jassen. Mijn vader had een speciaal door mijn oma Landman gebreide muts voor dit soort momenten. Of hij droeg zijn trouwe alpino als er hard gewerkt moetst worden. Sneeuw leverde voor hem sowieso extra werk op want ook bij de NS moesten wissels ontdooit worden, sneeuw geschoven worden op alle momenten van de dag.
Alle drukte kon ook zo maar om slaan. De wind naar de andere hoek, de stand van de maan veranderde, een depressie uit de Golf van Biscaje. Dan was het zo maar weg. Was er alleen maar een weiland onder water. Waar soms aan de kant van het kleine bos nog lang een laagje sneeuw in de schaduw bleef liggen als herrinnering aan de koudere dagen.
Update:
het regent in sommige delen van nederland
maar ijsbanen in groningen zijn nog open
http://www.natuurijskaart.nl/locatie/ijsclub_slochterbosch.html
Comments