12-9-2011 - 12-9-1976

De zon schijnt het is volop zomer. Toch voel ik herfst.
Ik zie in gedachten twee foto's De ene foto (de papieren versie ligt ergens in de opslag klaar om in een album geplakt te worden) waarop mijn moeder in verpleegstersuniform staat. Ze fietst door Slochteren, het haar vers in de krul (het ziet er uit of de krulspelden er nog maar net uit zijn).
De andere is op de boot bij Hank. Mijn moeder heeft nu een geblokte jas aan en kijkt over de reling. Het haar is nauwelijks gekruld. Er zit weinig fut in.
Andere foto's weet ik niet zo voor de geest te halen.
Het zijn slechts schimmige herinneringen. Wazige beelden.
Toch weet ik nog wel dat ik op deze in 1976 het huis uit gevlucht was. Bij vrienden proberen de gedachten te verzetten. Weg te zijn van het onvermijdelijke. Maar de telefoon rinkelde. Het was over. Eindelijk geen pijn meer. Maar toen moest de echte pijn nog komen.
Nu dus 35 geleden de dag. Toen zondag nu maandag. Zo maar 'n zonnige dag in Brazilie terwijl het herfstachtig is in Nederland met storm en regen.
35 geleden was ik 16 en nu dus 51. Hilda Landman werd slechts 48.