Enfin, de put is weer gedempt.

Enfin, de put is weer gedempt. Nee dit is geen oude column van Martin Brill. Het wel de slotzin van een stuk uit de Volkskrant. Van een andere favoriete columnist van mij: Bert Wagendorp. Hij reageert op het rapport van De Wit over de fouten die zijn gemaakt bij de overnamen van ABN Amro en Fortis door de Nederlandse overheid. De kritiek was niet mals. Niet in het rapport en ook niet in de commentaren gisteren. Echter de Engelsen noemen dit: Hindsight, wijsheid achteraf. Dus zegt Wagendorp:"Uit de psychologie kennen we de hindsight bias, de neiging om terug te kijken op gebeurtenissen en ze als logischer en voorspelbaarder in te schatten dan daadwerkelijk het geval was toen ze zich voordeden". Precies wat ik ook dacht want eerder waren ze vooral lovend over een Wouter Bos geweest. Nu wilden kamerleden hem "als hij nu nog minister was geweest" laten aftreden. Enfin, de put is weer gedempt. de opinie van Bert Wagendorp vandaag in de VK.

Wouter Bos was de held van de financiële crisis. Tot gisteren. Hoe kan dat nou, vraagt Bert Wagendorp zich af. Volgens Jan de Wit, voorzitter van de enquêtecommissie Financieel Stelsel, heeft toenmalig minister van Financiën Wouter Bos in oktober 2008 rond de overname van ABN Amro en de steunverlening aan ING daadkrachtig alles verkeerd gedaan. Dat was ook al de conclusie van het eerdere parlementaire onderzoek, maar nu is het dus allemaal nog eens onder ede bevestigd. Gisteren verscheen het rapport van de commissie. Zelden kreeg een oud-bewindsman er zo van langs. En dan had Wouter Bos nog de mazzel dat Dion Graus de jury voortijdig had verlaten, anders was het helemaal een slachtpartij geworden. Hoe kan dat nou? Ik zie Bos begin oktober 2008 nog gloriërend terugkeren uit België, waar hij zojuist de Tweede Belgische Veldtocht winnend had afgesloten. Hij had in een geraffineerd spel van loven en bieden de Nederlandse delen van Fortis (twee banken en twee verzekeraars) gekocht en de Belgen met de failliete boedel laten zitten. Bos was even de held van de natie. Onze bank terugveroverd op de vijand en het land behoed voor de financiële ondergang. Het had niet veel gescheeld of we hadden hem als de Bert van Marwijk van de Financiële Markten in een rondvaartboot door de Amsterdamse grachten gevaren. Onze Wouter, die in de Hel van Deurne met zijn wizzkids de Rode Duivels even een lesje had geleerd. De Belgen waren woedend. De Standaard schreef dat Bos als een 'volleerd raider' Fortis, de trots van België, naar de ratsmodee had geholpen. Hij had vuile trucs uitgehaald om het Nederlandse deel van Fortis 'voor een spotprijs binnen te rijven'. Let wel: 'een spotprijs'. Dat vonden de financiële specialisten in Nederland trouwens ook. Een jaar eerder had Fortis nog 24 miljard betaald, alleen voor ABN Amro, dus dan was de 16,8 miljard die Bos had neergeteld het Koopje van de Week. 'Het resultaat is een knap stukje werk', zei bijvoorbeeld Sylvester Eijffinger, hoogleraar financiële economie te Tilburg, in de Volkskrant. 'Chapeau.' En wat blijkt: minstens vier miljard te veel betaald. Die 16 miljard stond, constateert Jan de Wit, 'in geen verhouding tot de economische waarde'. Bij nader inzien hebben de dek-selse Belgen óns bij de poot gehad. En die tien miljard voor ING deugde trouwens bij nader inzien ook niet. Het had er kortom met de komende bezuinigingen allemaal een stuk draaglijker uitgezien, als Wouter Bos destijds een kléín beetje had opgelet. De Volkskrant maakte destijds een fraaie reconstructie van het grote ABN Amro-spel. Daaruit bleek toen al hoe buitengewoon complex de overname was en hoe onverantwoord snel er moest worden gehandeld. En dan was ook nog de iPhone van DNB-directeur Nout Wellink steeds leeg. Bos verdedigde zich gisteren door te wijzen op gebrek aan tijd, informatie en alternatieven. Het was een unieke tijd, zei hij, en uitstel was geen optie. Hij was blij dat de commissie hem in elk geval daadkracht toeschreef. Beschaafde reactie. Bos had ook kunnen zeggen dat het oordeel over hem, bijna vier jaar later, na langdurige bestudering van alle informatie en het ondervragen van alle betrokkenen, wellicht wat aan de harde én gemakkelijke kant was. Hindsight, noemen de Engelsen het, wijsheid achteraf. Uit de psychologie kennen we de hindsight bias, de neiging om terug te kijken op gebeurtenissen en ze als logischer en voorspelbaarder in te schatten dan daadwerkelijk het geval was toen ze zich voordeden. Enfin, de put is weer gedempt.

achtergrond: http://www.volkskrant.nl/vk/nl/10524/Kredietcrisis/article/detail/3238952/2012/04/11/Commissie-De-Wit-oud-minister-Bos-maakte-grote-fouten-bij-bankensteun.dhtml