tranen

Lieve Roor*, ik denk heel veel aan je. Waarom? Omdat het leven door gaat en er steeds dingen zijn die je wilt delen, die je wilt leren, die je samen wilt doen.

We moeten je nu vandaag op de kop af precies een jaar missen. Dat kan ik eerlijk gezegd nog steeds niet geloven. Steeds zijn er momenten in trainingen waar ik denk aan atleten uit het verleden en jij bent daar regelmatig bij. Gewoon omdat je het leuk zou vinden lekker te trainen in het zonnetje met een meerkamp groepje, turnen, rennen op het strand en aftentoe halteren en een spelletje.

Zelfs nu leer ik nog veel van jou op deze manier. Ik ben me van mijn positie bewust (bevoorrecht) en geniet daarvan en ook van het leven in den vreemde. Daarom was het ook zo leuk toen Nico ons opzocht hier in Rio en we samen naar de botanische tuin gingen. Je leest het goed: samen, want je was er bij.

Het staat afentoe ook haaks op wat ik voel als ik weer een berichtje krijg van Nadja. Een Zweedse meerkampster die leukemie heeft. Ze straalt een wilskracht een power een energie uit van heb ik jou daar…..terwijl ze de kanker bevecht. Haar hashtag is #fuckcancer! Want ze wil 'gewoon' leven. Maar haar leventje is niet zo gewoon en dat deelt ze met de wereld via haar blog.

Jouw gevecht en haar gevecht kwamen deze week bij elkaar toen ik las dat Romara bevallen was van een zoon….Het leven gaat door. Met jou. Met tranen.....

*Rory van Noort maakte op 18 december 2012 een eind aan zijn leven.....