flair-ck

Met flair-ck

Een nieuw cultuurhuis. De Klinker is oud en nieuw. De oude naam voor een nieuw cultuurhuis in Winschoten. Het brengt een mix van cultuur onder één dak: filmzaal, theater, bibliotheek, een muziekschool, opleiding voor dans en theater plus de Lokale Omroep Gemeente Oldambt. Dat moest ik opzoeken want ik kende alleen de naam De Klinker en was tot zaterdagavond nog nooit in Winschoten geweest. Het nieuwe cultuurhuis bleek opgetrokken met rode klinkers. Toepasselijk voor het Oldambt bedacht ik.

Aanleiding was het theaterconcert van Flairck met het affiche: The Lady’s back. Op het aanplakbiljet is de diep uitgesneden jurk van de terug gekeerde violiste Houtzager te zien. Ze is dus terug, uitdagend en op blote voeten zoals vroeger. Al is haar lichaam niet meer in dezelfde vorm als toen ze in de Playboy stond met iets meer dan alleen een blote rug.

Drie jonge zestigers aangevuld met een jonge Mexiaan op bas. Dertig jaar nadat Flairck eerst Nederland (bij Willem Duys) veroverden en daarna de wereld over trokken met hun instrumentale muziek is de groep in de (meest succesvolle) bezetting terug. Sylvia Houtzager -viool en harp, Pablo Ortiz basgitaren en natuurlijk de Flairck-oprichters zelf Peter Weekers –fluiten, flessen en doedelzak- en Erik Visser op alle gitaren.

Het werd een tocht door het verleden aan de hand van het levensverhaal van de band. Met leuke variaties, muzikale dialogen en gevechten, mooie solo’s en veel wereldmuziek. Iedere keer als Weekers een panfluit aan de mond zette moest ik denken aan George Zamfir. Dat is instrument is in mijn herinnering echt gekoppeld aan de Roemeen. Dat het later in Quentin Tarantino’s film Kill Bill Vol I terugkeerde als soundtrack was een schok.

Met de jappiotube in het tweede deel gebruikt door Visser was het jaren zeventig gevoel compleet. Ik was direct weer in de ban van Peter Frampton.

Het jaren zeventig gevoel was op het toneel al speels voorbij gekomen in Serge Gainsbourg’s Je t’aime. In de zaal was het zichtbaar bij de ruim honderd zestigers in (col)truien, sweaters met bakkebaarden, slonzige colbertjes en vrouwen met kort haar. Ik was een van de jongste bezoekers was mijn indruk. En omdat het een zeer speciaal uitje met Janneke was, had ik mijn beste pak aan compleet met blauw hemd met manchetknopen, mooie das en flair. Het was de enige valse noot van de zeer muzikale en geslaagde avond.

https://www.youtube.com/watch?v=dJByeRX004M