veertig jaar gelee

Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven
Mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou,
Mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed, gebleven?
Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.
Wacht op den HEER, godvruchte schaar, houd moed:
Hij is getrouw, de bron van alle goed;
Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer;
Wacht dan, ja wacht, verlaat u op den HEER.

voor mijn moeder

was het eenvoudig

vertrouw op God 

haar geloof in Hem

sterkte haar enorm

ze schikte zich in haar lot

vorige week las ik dat de ouders van een leeftijgenoot 60 jaar getrouwd waren, en kort geleden een klasgenoot; 35 jaar bij elkaar. ik vindt het moeilijk voor te stellen. mijn moeder werd slechts 48 en ik werd wees. 

vandaag veertig jaar geleden

toen was 't zondag

nu een maandag en 

de zon scheen volop 

dat kwam goed uit 

voor op de foto

met de zonnebril

want die verstopt zo mijn tranen.

hoe trots zouden  ze geweest zijn?

of op mijn olympisch avontuur in Rio?

met haar oog opslag

mijn eigen moeke

met zijn vrolijke lach

mijn papa

onvoorstelbaar

ik lees het nog een keer

psalm 27 vers 7 oude berijming

de tekst voor de begrafenis

en ook onder op het graf

Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven
Mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou,
Mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed, gebleven?
Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.