Inkijkje

 Tsja.

Wat moet ik zeggen. Het was een moment opname. Dat is geen verklaring. Toch wel een confronterende foto van mijn verdwijnende haardos. 

De échte vólle bos haar is al jaren geleden. De wijkende haargrens inmiddels een vast gegeven. Het uitdunnen soms pijnlijk omdat je op je kop verbrand. Minder haar betekent ook vaker je hoofd stoten heb ik, pijnlijk genoeg, ook daadwerkelijk gemerkt.

Bij de kapper is het merkbaar maar nog nooit zag ik hoe dun het werkelijk op mijn hoofd is. Ik had nu  wetlook-gel gesmeerd en het haar lag sliertig op mijn hoofd. Wel kunstig met wat krulletjes aan de voorkant. Maar met de gerichte stralen van de koperen ploert is het een glimmende vlakte. 

Met enig weemoed denk ik terug aan mijn bedekte coupe met een slag. Aan de dikke bos lange haren. Aan de mijn dichte bros / blockhead. Dat was lang geleden. Ik zie een aantal pasfoto's op mijn netvlies en zie net een foto die ik voor mijn boek nodig heb. Toen 16 nu het omgekeerde getal al weer voorbij.

Dit is een inkijkje in de ouderdom.