komkommertijd

Het is warm. 

Zo warm dat ik bijna zeker weet, als ik thuis kom uit school, dat mijn moeder in de keuken staat met een verhit hoofd en met natte lokken om haar gezicht en zal verzuchten: 'tis te warm om te koken, vandaag. “Ik heb’t al waarm zat”. De hitte van het kookstel zou de situatie alleen maar verergeren. 
Het werd dan sla met een gekookt eitje. Van die echte grote kroppen sla uit eigen tuin. Mooie grote licht groen bladen. Ze werd in stukken geknipt en in een vergiet verzamelt om uit te lekken. In de tussentijd had mama dan tijd om een komkommer uit het zuur te verdelen over de borden. En ook een of twee eieren te verdelen zodat iedereen even veel geel en wit op zijn bord had. 

Het is sinds die tijd dat ik een salade bijna nooit als een volledige maaltijd zie. Het is meer voor erbij. Dat was toen ook al. Dus nog een boterham of nog beter een snee roggebrood ernaast. Lekker. En als toetje dan pudding met aardbeiensaus (die is zoeter dan de rode bessensap die ook soms op tafel komt).

Later toen ik bij mijn oom en tante woonde was er ook zoet/zure komkommer. Soms geraspt, soms in schijfjes. Maar er was ook iets in blokjes en met een bleke kleur. Ik pijnig al de hele mijn hersens over wat het was. Het moeten wel haast witte komkommers uit eigen tuin zijn geweest. 

Nog later kwam ik de komkommer op reis ook in andere recepten tegen.  Het bekende Griekse recept met komkommer: tzatziki. Geraspte komkommer wordt hiervoor vermengd met dikke Griekse  yoghurt, veel knoflook uit de knijper en vrij veel zout. Of, wat er een beetje op lijkt de Scandinavische variant. met dille (en soms extra zalmsnippers). En dan natuurlijk uit de Indische keuken de acar ketimun: komkommer met zwarte azijn vermengd met suiker en peper.Die leerde ik kennen naast de atjar voor bij de nasi.

Ook is het bijna tijd voor het Obonfestival, van 13 t/m 16 augustus, in Japan. Van origine is het een boeddhistisch festival voor het herdenken van de voorouders. Men gelooft dat de geesten van de voorouders tijdelijk terugkeren naar de menselijke wereld om hun familie te bezoeken tijdens Obon. Dan worden Japanse stekel komkommers - waarin vier stokjes zijn gestoken - op thuisaltaren geplaatst om de paarden te symboliseren waarmee de zielen van overleden voorouders terugkomen naar de wereld van de levenden.
Er is dan ook sunomono, dat zijn kleine gerechten van dungesneden groenten met een azijndressing. Letterlijk vertaald betekent het “azijn voedsel”. De meest voorkomende sunomono is de komkommersalade. Deze wordt gemaakt met komkommer, wakame zeewier, rijstazijn, sojasaus en suiker.

Kortom, het is weer komkommertijd.

ps.

Voor de snelle beslissers het recept van mijn choolbankvriend  Harry Dijkema: Komkommer in plakjes snijden. Beetje azijn en flink wat suiker erbij. Vier uur in de koelkast.