regels

 

Een van de zaken waar ik in Brazilie maar moeilijk aan kan wennen als het om atletiek is dat de toegankelijkheid zeer beperkt is. Dat komt met name doordat het gros van de banen op militair grondgebied liggen. Toegang is dus een crime. Je hebt een pasje nodig en om een pasje te krijgen moet je toegang hebben tot de commandant. Dat was al zo toen ik bij de bond werkte, dat was nog lastiger met het Powerade team, en nu als individu schier onmogelijk.

Vandaag verwachtte ik geen problemen want ik ging met de mannen van het Olympisch comité mee in hun taxi. Dat pakte anders uit. Carlos deed uit de doeken waarom we kwamen maar dat was onvoldoende. Carlos noemde namen van de atleten (militairen) waar we mee gingen testen maar dat was onvoldoende. Carlos liet het bewijs van toegang zien op het verzoek van COB en getekend door de president maar dat was onvoldoende. Carlos belde met iemand binnen de organisatie die elders was maar dat was onvoldoende. Carlos liet de gebelde persoon via zijn telefoon overleggen met de dienstklopper maar dat was onvoldoende. Uiteindelijk mochten we naar binnen. Bijna 25 minuten voor jan met de korte achternaam zitten zweten omdat een dienstklopper en puntkomma neuker eerste klas geen zin heeft om mee te werken. Vermoeiend.

Gelukkig konden we testen. 

Hoewel het een drukte van belang was op de rondbaan.

En, we in de middag voor vieren de baan moesten verlaten vanwege voetbal.

Leve de atletiek.