IM Ton Pallesen

De kleine grote werptrainer. Zijn vrouw Tiny deed de deur open, die ik na veel zoeken vond. Zoals met zoveel zaken ondersteunde zij hem. Zodat hij zijn gang kon gaan en zich met hart en ziel in de atletiek storten. Ik werd deze eerste avond van de stage voorgesteld aan haar en kreeg even in het kort de familiegeschiedenis te horen en in een ruk door ook de geschiedenis van deze trainer en de club. Dat was allemaal vervlochten. Het een kon niet zonder het ander bij Ton Pallesen. Met hart en ziel was hij bij DEM . Ik kende hem slechts uit de boeken als trainer van Marjan Thomas maar ik kreeg direct atletiekhistorie te horen van iedereen als ik vertelde dat Ton mijn stage begeleider was. De namen waren zonder uitzondering van vrouwen en dan specifiek speer dames. Corrie van Wijk(kogel), Lida Kuijs (op speer al zes keer Nederlands kampioene toen ik bij DEM kwam later zou Ton haar steeds weer ompraten om mee te blijven doen en kwamen er nog vijf titels bij) Carla Luyer (speer) maar ook Maaike en Ottelien Olsthoorn trainden bij hem en Delia Valkenberg en Mieke van der Kolk. De jeugd van DEM regeerde in de jaren tachtig zeker bij de meisjes de clubcompetitie bij de C/B/A’s en wonnen individueel ook veel met uitstekende prestaties. In 1979 was hij een hele meneer bij DEM en ik het district West 1 maar hij stond op Ton. “Zeg maar Ton hoor”, toen ik U tegen hem zei bij de kennismaking. Ik heb stage gelopen bij de C’s en meneer Palessen hield een oogje in het zeil. Hij gaf zelf toen al heel lang training en alles wat er bij kwam kijken. Zo bezorgde hij talentvolle meiden een baantje en gaf hij ze in de lunch pauze training. Via zijn werk liet hij plaatstaal lassen, maakte gewichten en zorgde voor de steunen en bankjes bij de training. Sinds begin jaren zestig was hij al Lid van Verdienste. Niet vanwege zijn eigen prestaties (matige hinkstap/verspringer) maar vooral voor zijn inzet voor Door Eendracht maakt Macht atletiek Beverwijk. Simpele trainingen zonder poespas maar wel basis elementen het hele jaar door met bankdrukken, elastieksprinten en horden oefeningen op sportpark Adrichem. Als het moest haalde hij de atleetjes thuis op Meer dan 65 jaar is Ton lid geweest van DEM. Een grote kleine man. Groot in het intermenselijke maar klein van postuur wat hij zelfs met zijn laarsjes met hakken niet kon verbloemen. Velen in Noord-Holland hebben van hem speerwerpen geleerd en onder hem getraind. In weer en wind, zomer en winter maar ook bij voor en tegenspoed. Dan maakte het niet uit of het om meisjes van vijftien ging of om vrouwen die al in de dertig waren. Ach, ze doet d’r best, zei hij dan op een districtstrainersvergaderingen waar Ton nu mijn collega was, als er een evaluatie plaats vond. Iemand afbranden zat niet in zijn aard. Zo stond hij iedereen die daarom vroeg met raad ter zijde. Onder de paraplu, over zijn brilletje, met ronde schouders te kijken met zijn felle oogjes die ieder detail zagen. Ontelbare nockenballen, kogeltjes en speren. Jaar in jaar uit. Daar moest ik aan denken toen ik het bericht kreeg dat Ton op 17 December was overleden. Direct zag ik ook de kleine Cubaanse speertrainer weer voor me In Uberlandia die me zo vaak aan Pallesen had doen denken. Even de rechterhand laten wapperen bij het oog en dan de wijsvinger naar voren priemen. Of met de arm nog een keer het hoog doorhalen van de ellenboog demonstreren, of het doorstappen met opvangen. Beide deden het op precies dezelfde manier. Ton Pallesen met Lida Kuijs, Veronique Barnhoorn, of Ester Alkemade alleen meer dan 25 jaar geleden in Beverwijk De atletiek in Kennemerland, IJmond, Zaanstreek (tegenwoordig regio Kennemerland) zal het moeten doen zonder deze enthousiaste DEM-trainer in hart en nieren. Rust zacht Ton.